Hoe waar wanneer ben jij bevallen?

[mijnbaby]

Hoi dames,

 

Het lijkt me leuk om ervaring met elkaar uit te wissen, vandaar deze topic hoe waar wanneer ben jij bevallen?

 

Ben je thuis of in het ziekenhuis bevallen? hoe is je ervaring er mee geweest?

Welke week ben je bevallen? ben je natuurlijk bevallen of dmv ks/ inleiden?

Hoe was jullie herstel?

Heb je pijnbestrijding gehad? hoe is dat bevallen?

 

Kortom brand los!

 

haha

 

thnx alvast!

[Hobbesje]

Hier 2 bevallingen.

 

De eerste met 42 weken en 2 dagen. De bevalling is ingeleid (op maandag een hormoonveter, op dinsdag konden ze de vliezen breken en een infuus erbij), daarna heb ik een ruggenprik gekregen omdat ik niet op te vangen beenweeen had. Wat een verademing. Daarna alleen nog harde buiken maar geen pijn meer. Helaas is het geeindigd in een keizersnede vanwege niet vorderende ontsluiting. Die ruggenprik was heerlijk!

(achteraf lag Kian eerst niet goed, later wel - maar toen konden ze de elektrode niet meer van zijn hoofdje krijgen. Volgens de verloskundige was het nooit zomaar gelukt, omdat hij een veel te breed voorhoofd had - mannetje was 4150 gram)

 

De tweede keer met 41 weken en 5 dagen. Dit keer zijn spontaan de vliezen gebroken en heb ik een nacht weeen van mezelf gehad, die helaas niet veel deden qua ontsluiting behalve mij wakker houden (omdat de ruggenprik niet goed/maar aan 1 kant werkte). Daarna de weeenopwekkers eraan wat wel weer ontsluiting gaf, maar ook dit keer is het geeindigd met een spoedkeizersnede (nadat mijn oude litteken scheurde - Mikai was 4410 gram).

 

En het herstel: bij de eerste ging het veel minder dan bij de tweede. Van de eerste altijd last gehouden van mijn buik en pijn bij het opstaan, de tweede keer ging bijna fluitend (alleen dat buikje/onderbuikje krijg ik er echt niet meer vanaf).

[Mama-in-love]

Met 41.2 verloor ik 's avonds om 23 uur mijn slijmprop. Direct begonnen de weeen. Hield het binnen no time niet meer. Vk gebeld. Toen ze er was 5 cm. Snel naar het geboortehuis want wilde daar bevallen in bad. Daar aangekomen 8 cm. Vliezen door vk gebroken. Om 4 uur mocht ik persen maar had geen persweeen dus moest het met eigen kracht doen. Persen in bad ging niet goed, dus weer terug in bed.

Om 5 uur is hij geboren. Geen pijnstilling. Wil ik de volgende keer denk ik ook niet...

 

Heb nooit op bed gelegen overdag. Gewoon beneden. Herstel ging snel. Na 4 weken stopte het vloeien en ben ik weer langzaamaan gaan sporten..

[Melis25]

Ik ben met 37w1d ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging.

 

Om 12.00 uur zijn mijn vliezen gebroken (ik had toen 2 cm ontsluiting). Om 13.30 uur 3 cm ontsluiting en aangesloten op de remifentanil pomp. Om 15.30 uur 6 cm ontsluiting, tussen 13.30 en 15.30 uur heerlijk twee uur kunnen slapen. Om 15.45 uur kreeg ik enorme persdrang, maar de gyn geloofde niet dat ik volledige ontsluiting had. Dat was wel het geval, ik had 10 cm en mocht om 15.55 uur mee gaan persen. Om 16.08 uur is onze kanjer geboren!

 

Kortom, een turbo bevalling zonder scheuren of letsel, haha! Ik zou het zo weer doen, beval nog liever een keer dan dat ik naar de tandarts ga of bloed laat prikken! ;-)

 

Geniet van je zwangerschap!!

[Pammie]

Met 41+5 zou ik worden ingeleid. Maar met 41+3 begonnen toch nog spontaan de weeen.

S'middags begonnen,vervolgens de hele nacht heftige weeen gehad.

Dat was echt even behoorlijk heftig,en die nacht duurde eeuwen! Ik had behoorlijk pijn. De volgende dag: 1 cm ontsluiting. ;-)

VK heeft het vruchtwater gebroken in de hoop dat het wat vorderde. Vruchtwater bleek groen te zijn,kindje had in

het vruchtwater gepoept. Dus zsm naar het ziekenhuis!

Daar weeen-opwekkers gekregen en een ruggeprik. Héérlijk was dat! Ik voelde alleen harde buiken (de heftige weeen),

en verder niks.

Toen ging het echt heel snel. Ruggeprik was nog niet eens uitgewerkt,en ik moest al beginnen met persen. De druk was enorm.

Binnen een half uur had ik een gezonde knul van 4300 gram op de wereld gezet!

 

Ik wens je heel veel succes!

[Guest SJSL]

Ik beval ook veel liever dan een heftig tandarts bezoek!!

Heb mijn bevalling als heel goed en ook een echte natuur / oerkracht ervaring ervaren.

 

Met 40 weken en 5 dagen braken om 23.00u de vliezen. Superspannend en leuk! Moest gelijk steeds naar de WC, darmen moesten leeg, mooi hoe de natuur zijn werk doet.

 

Om 1.30u begonnen de weeeen. 1 uurtje rustig, daarna meteen al volle bak (om de paar minuten), met overgeven en al :) Ik lag thuis op bed, had geen behoefte om te lopen ofzo.

Om 4.45u was de VK er, we hadden keurig gewacht voor te bellen, ruim 4 cm ontsluiting. Vanwege lage hartslag Milou moesten we naar het ZKHs.

Daar wel aan de monitor (buikband) voor een uur, alles goed met ukje. Ze kreeg toen een electrode op het hoofd voor de hartslag. Ik moest dus op bed blijven liggen, maar dat was nog steeds precies wat ik wilde, dus geen probleem. Had toen 6 cm, dat was om 6.15u.

Alles ging voorspoedig en snel. Wel bleek dat Milou alsnog gepoept had, dus mijn eigen VK ging weg en ik kreeg een ziekenhuis VK. Al snel drukgevoel, toen had ik wel wat paniekgevoel, het ging echt snel en heftig, moest de persweeen wegpuffen, omdat ik vanwege dienstwisseling een tijdje wachten op de VK van het ziekenhuis moest wachten. Dat was toen een hele leuke, dus vond het prima dat ik haar kreeg.

Om 8.11 mocht ik persen, om 8.22 was Milou er. Die pijn als het hoofdje staat, dat was wel de ergste pijn ooit, maar die duurde maar even en ik wist ook dat ze de wee erna er dan zou zijn. Geen hulpmiddelen, pijnstilling of hechting nodig gehad. Ruim 6,5 uur van begin tot eind, dus ik kon echt niet klagen.

 

Ik vond het in de kraamweek moeilijk om te slapen, zoveel adrenaline. Herstel verder ging goed, niet zo lang bloedverlies gehad, volgens mij maar 2 dagen met kraamverband gezeten, toen gewoon groot maandverband. Heb nog wel wat last gehad van het weer krimpen van de baarmoeder, was een paar dagen bang voor ontsteking ofzo, maar was niks aan de hand.

Aantal weken na de bevalling kreeg ik last van mijn schaambot, dat is nooit meer weg gegaan, nu nog af en toe pijn en het knoept.

 

Heb het ziekenhuis als prima ervaren, vond het niet erg dat we er naartoe moesten (is ook maar 5 minuten rijden), want als het moet voor je kleintje, dan moet het. De verpleegkundige die in de eerste shift zat, die vond ik niks, maar die was snel weg vanwege wissel. Toen het echt heftig werd, kwam er een fijne verpleegkundige bij me zitten. In het ziekenhuis is het wel duidelijk dat je niet de enige bent, de VK liet even op zich wachten. Maar dat risico heb je thuis natuurlijk ook.

[fren-1976]

Hier ook een topbevalling!Zondagnacht vliezen gebroken maar geen weeën. Zh gebeld en moest smorgens om 8 uur komen voor ctg en al ingeplande controle (39/5 w). Nog geen activiteit, dus weer naar huis en bloednerveuze vriend naaf z'n werk gestuurd. Toen hij thuis kwam om 1800 uur de eerste wee, tot 23 uur in bed gelegen eb wat geslapen. Daarna gedouched en toen zetten de weeën goed door. Om 1.15 uur in het zh, waar bleek dag ik 5cm had. Weer gedouched en toen een weeenstorm van 3 tot half 5. Weer een ctg en volledig ontsloten. In 4 persweeen was fiene er. M'n eerste perswee moest ik echt even oefenen, door de pijn heen persen. De tweede perswee kreeg ik kramp in m'n beide benen, dus gestopt met persen, maar daarna was ze er. Het persen heeft nog geen 10 min geduurd. Ik heb een x om Pijnstilling gevraagd, maar de vk heeft in overleg met m'n vriend besloten dat niet te geven omdat ik er al bijna was. Ik was daar achteraf erg blij mee. Al met al heeft mn bevalling va aankomst in het zh exact 4 uur geduurd. Ik vond het prima te doen. Ja, het doet pijn, maar je lichaam is zó sterk, er komt echt een oerkracht over je. Ik heb uiteindelijk 3 nachten nauwelijks geslapen: 1e nacht er spanning vd gebroken vliezen, 2e nacht bevalling rn de 3e nacht (in t zh) alleen maar naar F liggen staren. Ik voelde me echt prima. Enige jammere was dat de bv niet lukte: voeding genoeg, maar F snapte t niet. Heb uiteindelijk 10 dagen gekloft rn daarna volledig op kunstvoeding.

[ChrisH]

Ik ben in het ziekenhuis bevallen op medische indicatie vanwege de tweeling. Ik ben natuurlijk bevallen en ik ben ingeleid bij 38 weken en 1 dag. Om 08.00 uur ´s ochtends zijn de vliezen gebroken door de gyn en om 16.10 en 16.14 uur waren L.isanne en J.asper er. Aanvankelijk vond ik het nog wel te doen met de weeen, maar tussen de middag heb ik een ruggeprik gekregen. Uiteindelijk was de pijn niet meer te hebben rond 15.00 uur. L.isanne is met de vacuumpomp gehaald, omdat de hartslag van J.asper daalde bij iedere perswee. Verder heeft de gyn op mijn buik geduwd om de bevalling van J.asper snel te laten verlopen. Er is een knip gezet, waarvan ik helaas nog lang last heb gehad. Uiteindelijk had de arts -assistent het niet helemaal netjes gehecht en is er wild vlees ontstaan. Daarvoor ben ik maanden later nog terug geweest in het ziekenhuis en is het netjes weggestipt met stikstof. Verder had ik veel bloedverlies. Ik zag lijkbleek na de bevalling. Ik heb geen bloedtransfusie gehad. Wel een hoop ijzertabletten. Al met al heb ik flink wat weken nodig gehad om me fysiek te herstellen van de bevalling.

 

 

In tegenstelling tot enkele andere dames hier ga ik liever naar de tandarts, want daar sta ik doorgaans na 5 minuten weer buiten. :)

[Sannvb]

Thuis, en pijlsnel! Met 36.6 weken werd ik 's nachts om 00:30 wakker van de eerste wee, en ik verloor ook wat vruchtwater. Ben naar beneden gegaan om te plassen (dacht dat het allemaal niet zo'n vaart zou lopen)...ben op het toilet de slijmprop verloren en werd vervolgens overvallen door een weeenstorm...zat er eerst nog 30 seconden tussen twee weeën, al snel waren dat er nog maar 10! Heb er dan ook eventjes (lees:een half uur) over gedaan om weer bij mijn bed te komen. Man wakker gemaakt (nog lichte paniek want wie moesten we bellen?!). Om kwart voor twee was de verloskundige er. Ik hoor haar onderweg naar boven nog zeggen dat dit een ziekenhuisbevalling ging worden (en dat wilde ik echt niet) omdat ik nog geen 37 weken was. Ondertussen waren mijn weeën niet meer te houden, ze kwamen bijna zonder tussenposes, en voordat de verloskundige boven was kreeg ik persdrang. Daar heb ik vrolijk aan toegegeven, vond het een hele opluchting na de ontsluitigsweeen. De verloskundige zag met een blik op mij dat het ziekenhuis nooit meer gehaald ging worden en heeft mijn man zijn fotocamera laten halen, heeft haar tas ondersteboven gekeerd op ons bed en heeft na een kleine drie kwartier persen onze dochter op de wereld geholpen. Zonder knip en/of scheur. Ik heb haar zelf mogen pakken en meteen bij me gepakt, dat gevoel...onbeschrijfelijk...die eerste aanblik van je kind...! Rond half zes lekker gaan douchen en weer in mijn eigen bed gekropen, met dochterlief heel dicht bij me! Voor mijn gevoel een superbevalling. Was tijdens de bevalling overigens enorm in mezelf gekeerd, en concentreerde me puur op mijn lichaam, de weeen en de baby. Ik vond het geweldig om te ervaren dat de natuur overnam en ik'wist' wat ik moest doen! De pijn vond ik persoonlijk heel goed te doen. Mijn tip: wees niet bang voor de pijn, ervaar het en ga er doorheen!

Naweeën waren er wel (vooral de tweede dag) maar wederom goed te doen. Ben heel snel hersteld van de bevalling en heb vooral (en nog steeds) heel veel genoten van ons wonder.

[minoes]

Hier met 38 weken ingeleid door steeds te hoge bloeddruk

Met ballon katheter 1 dag gezeten s'middags om half 3 vliezen gebroken weeën opwekkers en om 22 uur kon ik de weeën niet meer opvangen zat geen pauze meer tussen maar om 3 uur s'nachts bleef ik steken op 4 cm en toen daalde hartslag en werd keizersnee om 1 min over half 6 is ze geborgen mijn man ging weg met de kleine en mijn moeder kwam bij mij en later kwam mijn man terug en zaten we met ons 4 zo bijzonder alleen werkte de ruggeprik uit en kreeg ik lach gas geen succes dus werd onder narcose gebracht en km half 8 was is weer op de kamer

Herstel ging prima haast geen pijn en liep snel weer dus heerlijk zou het zo weer doen alleen dan zonder lach gas kreeg paniek aanval van

 

Liefs Jessica

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[Sorpresa]

Even gebruik maken van de gelegenheid...Nog meer tweelingmama's die hun ervaring willen delen?

[ChrisH]

Sorpresa, ik zie dat je bijna zover bent. Nog even volhouden voor jou en je kindjes.

 

Nog even een kleine aanvulling op mijn verhaal. Ik had voor het breken van de vliezen al een ontsluiting van 3 cm. Vooral in de nachten had ik voorweeen en ik denk dat die dus al voor enige ontsluiting hebben gezorgd. Wel is het zo dat als kindje 1 eruit is, kindje 2 meestal snel komt. Ga jij vooralsnog op natuurlijke wijze bevallen? Bij mij stond al een tijdje vast dat het een vaginale bevalling zou gaan worden, omdat mijn dochter L.isanne de hele zwangerschap al goed lag. Maar er kunnen altijd redenen zijn waarom het alsnog een ks wordt. Maar dat is dus bij mij niet gebeurd. Ook kan het zijn dat je kindje 1 vaginaal ter wereld brengt, maar dat kindje 2 wordt gehaald met een ks. Bij mij ging het persen eerst nog niet zo goed (de lessen van de zwangerschapsgym zijn toch niet zo gemakkelijk om in de praktijk te brengen) en er werd bij mij subtiel gedreigd met een ks. Daarna ging het persen goed en kwamen ze snel ter wereld.

[mari-83]

Ik ben met 38 weken en 1 dag ingeleid omdat ik helemaal op was na een erg zware zwangerschap en ben met 38 weken en 2dagen bevallen

 

Ik heb eerst een veter gekregen (om 7 uur) om alles week te maken er werd wel bij gezegd dat het wel 2 dagen kon duren voor die ging werken maar ik had voor de middag de eerste weeën al en om half 2 is de veter verwijderd en had ik 1 cm en de weeën kwamen ook regelmatig dus wij dachten mooi dta gaat sneller dan gedacht nou dus niet 's avonds om half 11 had ik nog maar 2cm en toen konden we kiezen of nu de vliezen breken en aan de opwekkers en dus de hele nacht en misschien dag nog wel door of een spuit om te gaan slapen zodat we iets bij konden tanken zodat ik de volgende dag verder kon we hebben maar voor dat laatste gekozen gelukkig maar achteraf. Ik heb wel de hele nacht weeën gehouden maar door dat spuitje heb ik redelijk kunnen slapen en de weeën bijna niet gevoeld de eerste uren

 

De volgende ochtend om 7 uur zijn mijn vliezen gebroken en 10 minuten later lag ik aan het infuus en werden de weeën heftiger en heftiger rond het middaguur kon ik ze niet meer opvangen aangezien ik rugweeën had en ze constant achter elkaar kreeg en dus bijna geen rust moment had. Toen heb ik om 13 uur een ruggenprik gekregen jeetje mina wat een opluchting. Ik zat ook nog maar op 4cm dus echt opschieten deed het niet 2cm sinds de avond ervoor is niet veel.

De verpleegkundige wat mij weg bracht zei tegen mijn man ze gaat nu huilend weg maar komt lachend weer en dat was echt zo op die manier heb ik de rest van de weeën bijna niet niet meer gevoeld totdat ik persweeën kreeg om 18uur die heb ik een uur weg moeten puffen omdat de gyn nog geen tijd had en toen mocht ik persen wat niet echt wou vlotten want na ruim een uur had ik een knip en de vacuuümpomp en moest ze bij deze laatste wee eruit anders zou het een spoed keizersnee worden en toen kwam er een oerkracht van hier tot ginder en was ze er eindelijk na een bevalling van ruim 37 uur.

 

Het was allemaal lang en heftig op dat moment en ik had niet verwacht dat ik ooit zou zeggen na zo'n zwangerschap en bevalling dat je het allemaal vergeet het is heel cliché maar ik zou niet meer weten hoe die weeën voelden het is het allemaal dubbel en dwars waard als je zo'n mooi meisje ervoor terug krijgt

[Sorpresa]

Hai ChrisH, ja ik ben bijna zover inderdaad! Ik ben niet echt het type om te gaan googlen naar bevallingsverhalen want daar vind je zoveel rare horror dat ik niet eens meer zou durven! Beide kindjes liggen in hoofdligging dus we gaan vooralsnog uit van vaginaal. Maar ja hoe het uiteindelijk zal lopen weten we pas op het moment zelf natuurlijk! We hebben ons geboorteplan daar ook op aangepast zodat ook onze wensen bij keizersnede duidelijk zijn. Bij de cursus Samen bevallen zijn we gelukkig goed voorgelicht over tweelingbevallingen maar ja dat is natuurlijk alleen de theorie... Ik ga overmorgen bij de controle eens vragen hoe en wat qua inleiding want ik trek het nog maar slecht deze laatste loodjes. Zit sowieso al vanaf week 22 in de ziektewet ivm flauwvallen en inmiddels heb ik ook moeite met lopen etc. Anyway ik dwaal af, dankjewel voor je ervaring! Als mijn ukjes er zijn zal ik mijn ervaring hier ook neerzetten voor andere tweelingmama's in spé :-)

[EmvElin]

Hier ook een tweeling bevalling. Ik zou op een maandag (37+1) ingeleid worden, de zaterdag ervoor voor controle naar het zkh om te kijken of er al ontsluiting was, nou dat was dus al 5 cm. Door het toucheren vaker harde buiken, dus in de middag toch maar terug naar het ziekenhuis. Alles werd weer helemaal rustig, maar ik mocht wel in het zkh blijven. Gellukkig maar, want om half 4 snachts braken de vliezen, en direct kreeg ik persweeen. Zat ik al op 10 cm, zonder enkele wee! Om 4.05 is de eerste geboren, en 7 minuten later de 2e.

Herstel hing prima, geen klachten gehad.

Was overigens wel de 2e bevalling.

 

Eerste ging ook best snel, om 20 uur eerste weeen, om 23 uur naar zkh, maar weer terug gestuurd omdat ik pas op 1 cm zat. Om 3 uur weer terug in zkh met inmiddels 8 cm, en om 6 uur was ze geboren.

 

 

 

oren

[ChrisH]

Sorpresa, gelijk heb je om niet op zoek te gaan naar horrorverhalen. Ik dacht er vrij simpel over. Het hoort erbij en ik zie het wel. Ik wist dat ik in het ziekenhuis moest bevallen en ik wist dat er pijnbestrijding was. Dat was voor mij voldoende. Na de bevalling zei ik: dit nooit weer! Inmiddels is de pijn van de bevalling ver weggezakt in mijn geheugen. Ik heb er twee mooie kinderen voor terug gekregen.

[meezie]

Hier bevallen met 40 wk 6 dg. 6 februari tegen 23 uur kreeg ik weeen (we waren net weer thuis nadat we uit eten waren geweest) Ze waren nog heel ligt en onregelmatig. tussen de 6 en 13 minuten.

De hele nacht lichte weeen en krampen gehad. Om 6 uur werden ze regelamtiger en om mijn vriend nog wat rust te gunnen ben ik zelf uit bed gegaan. De weeen kwamen na een tijdje rond de 4 minuten en ik bedacht me dat als het nog een kwartier zo door zou gaan ik de verloskundige zou bellen. De weeen zwakte af naar om de 10- a 15 minuten dus ben ik nog maar even gaan slapen.

Later die ochtend wel de veloskundige gebeld en die gaf aan dat het een valse start of een trage start was. We hadden een afspraak rond 14 uur dus die heb ik maar afgewacht. De weeen bleven rond de 10 minuten komen tot we naar de ver,oskundige gingen, toen kwamen ze ineens rond de 5 a 6 minuten. Leuk hoor in de wachtkamer met weeen.

Ik bleek al 2 a 3 cm ontsluiting te hebben en werd dan ook gestrpt om er wat vaart achter te zetten. een uur nadat we thuis waren toch de verloskundige maar gebeld en ondertussen bleek ik 5 cm te hebben Ze ging nog even naar huis en kwam rond 7 uur terug.

De weeen werden zwaarder en ik heb me heerlijk teruggetrokken op mijn beval bed, ondertussen de weeen opvangend.

Toen de verloskundige er was ben ik even gaan douche en heb ik de laatste 2 cm weggepuft.

Uiteindelijk mocht ik persen wat een heerlijkheid is dat zeg, maar na 1,5 uur persen was ons poppie er nog niet. Tijdens het persen kwam ze wel steeds naar voren maar tussen de weeen door zakte ze weer terug. De kleine deed het goed, maar om te voorkomen dat ik uitgeput zou raken moest ik toch naar het ziekenhuis. Niet tof met persweeen en 20 minuten in de ambulance.

Daar aangekomen zei de gyneacoloog bijna gelijk tegen me dat ze wel dacht dat het OK zou worden. WAAAT nee dat wilde ik echt niet!! De VK kwam gelukkig ook binnen en gaf aan dat ze dacht dat het met de pomp wel zou lukken. Gelukkig 3 persweeen later en een knip lag daar ons allerliefste engeltje op mijn buik. 24 uur nadat de eerste weeen waren begonnen.

 

Het herstel ging goed, wat een opluchting dat na 5 dagen de hechtingen begonnen op te lossen en het trekken minder werd.

Wel tot een maand of 4 na de bavalling last gehad van een zwaar hangend gevoel, toen actiever bezig gegaan met mijn bekkenbodem spieren en nu geen last meer.

 

Mochten we ooit nog voor een tweede gaan dan kiezen we wel voor een ziekenhuisbevalling, liever met gewone weeen zo een rit als met persweeen

[mijnbaby]

Nieuwe mama's mogen we jullie verhalen ook horen?

[stiertje]

zwanger van een tweeling en superblij..!!

Vanaf 20 weken in de ziektewet met bekkeninstabiliteit.

Met 35+2 opgenomen met zwangerschapsvergiftiging en met 37+2 de dames gehaald middels keizersnee. Natuurlijk bevallen was nooit een optie omdat ze beiden in stuit lagen.

Vond de keizersnee heftig en was erg verdrietig dat ik het niet zelf mocht doen..geen weeen ..niet persen en niet baren.. jammer maar helaas.

Na 3 uur (ALLEEN) op een uitslaapkamer te hebben gelegen omdat ik veel bloed had verloren mocht ik naar mijn kinderen. Helaas wilde 1 niet drinken en werd opgenomen op de kinderafdeling. Pijn van de keizersnee was enorm aangezien ik reeds eerder een buikoperatie had ondergaan.

Na 4 dagen moest ik naar huis met 1 kind, was immers gezond en mijn ene meisje ook...helemaal verdrietig en overstuur thuis in de paniek geraakt en weer medische hulp gehad.

Mijn andere meisje mocht gelukkig na twee weken naar huis maar de uitslagen van de tests waren nog niet binnen en tot aan mei toen we de laatste uitslag van de mri kregen hebben we in angst geleefd, dus conclusie...geen leuke zwangerschap en geen leuke bevalling en geen leuke kraamtijd gehad!!

 

PFFF klinkt allemaal erg heavy als ik het zo terug lees en eerlijk gezegd was het dat ook...MAAR NU..alles weer vergeten. Twee heerlijke gezonde meiden en alleen nog maar vooruit kijken!!

Oja de keizersnede zelf op zich vond ik heel prettig..snel verdoofd..niet misselijk..geen pijn en ook geen paniek.

 

Wel vind ik het jammer dat ik niet heb kunnen genieten zoals veel dames dat eigenlijk wel kunnen.

 

liefs stiertje

[Vlinder_1976]

Hoe ben ik bevallen, in het zkh met een medische indicatie, hoge bloeddruk.

Hierdoor heb ik vanaf 14 febr 2x - 3x per week een bezoek gebracht aan het zkh voor een ctg.

 

Op 22 maart van dit jaar hoorde ik dat ik de volgende ochtend zou worden ingeleid, daarbij had ik al 2 cm ontsluiting.

Onze kleine meisje zou mooi van gewicht zijn ongeveer 3500 gr en ik was 39 + 2 weken zwanger.

Mijn bloeddruk incombinatie met het gebruik van methadolpha was onder controle.

 

De volgende ochtend hebben we ons om 07.30 uur gemeld in het ZKH, heel vreemd, de laaste keer dat je samen in de auto zit.

De VK van het ZKH kon helaas mijn vliezen niet breken, zodoende kreeg ik pillentjes, die mijn ontsluiting zouden geven.

Deze deden erg weinig, die ochtend nog aan de CTG, alles ging goed met mijn kleine meisje, om 13.30 uur nogmaals een lading tabletten.

Het bleef reuze stil, om 18.30 uur bespraken we met de VK hoe we de nacht door zouden gaan, daar ik nogsteeds geen ontsluiting had en de volgende ochtend verder zouden gaan.

 

Om 19.00 uur kwamen de oerkrachten vrij, ik had 3 weeen in 5 minuten en dat ging maar door, wat een storm was dat en die stopte niet meer.

Ik kon niet meer zitten of liggen, het enige wat ik wilde was staan, maar hoe doe je dat met al die kabels, op de knopjes gedrukt en jahoor de zusters en de VK waren direct paraat.

Ik moest natuurlijk weer direct aan de CTG, om 21.30 zijn we verhuist naar de VK kamer, daar de VK mijn vliezen kon breken.

 

Hierover heb ik veel verhalen gehoord, maar ik heb het ervaren als een warm bad, maar het water stond niet tot mijn middel hoor.

Als pijn bestrijding tijdens de weeen heb ik een roesje gehad en een ruggenprik, maar de ruggenprik werd geadviseerd, daar het toch nog wel even zou kunnen duren en de weeen best heftig waren. Ik weet nog dat ik tijdens een wee, graag iemands hand wilde vasthouden. Het maakte mij niet uit wiens had het was, maar het gaf mij rust.

De ruggenprik word gezet op de OK en hier was ik een goed uur van de VK kamer, ik moest ook nog even wachten daar de OK bezet was. Om 23.00 uur mocht ik naar de OK en om 00.30 uur was ik terug, toen ik terug kwam had ik 7 cm ontsluiting, niemand kon het geloven, wat was dat snel gegaan.

 

Om 00.50 uur zei ik dat ik, dat ze eruit moest. Dat geloofde ze natuurlijk helaal niet, maar ik had volledige ontsluiting.

Ik kreeg persinstructies en na een paar keer persen is mijn dochtertje om 01.11 uur geboren.

Oja, ik vertelde nog dat ik moest poepen, maar dat doet iedereen, schijnt erbij te horen, je moet ruimte maken voor je kindje.

Ze moesten een steekje zetten, achterin, daar dit een klein beetje was geschuurt.

 

Tot 02.30 uur zijn we op de Verloskamer gebleven, Inge aan de borst gelegd, beschuitje met thee gedronken.

Hierna douchen en om 03.30 uur lag ik in bed. Om 07.00 uur was ik weer wakker en lag mijn wondertje nog naast mij in een plastic bedje. De volgende dag moest ik in het ziekenhuis blijven ivm mijn bloeddruk, deze was keurig en we mochten zondag 25 mrt naar huis.

 

 

Het herstel ging redelijk. De bloedingen waren na een paar dagen over.

Echter was mijn bekkenbodumspier volledig naar de filestijnen, hiervoor ben ik naar de Fysio geweest, nu gaat het weer beter. Behalve als mijn ongestelheid eraan komt, dan is deze spier wat week.

De bloeddruk verlagers heb ik in 1.5 maanden afgebouwd.

[Lot69]

Bevallen van ons mooie meisje via een geplande keizersnee met 38w6d vanwege een stuitligging.

Wel geprobeerd haar te draaien maar zonder resultaat. Gezien mijn leeftijd en het feit dat het de eerste bevalling zou worden, durfde ik geen vaginale bevalling aan.

Herstel ging vlot, weinig last gehad, de wond is uiteraard wel pijnlijk, maar ik vond het prima te doen. Wel mezelf in acht genomen qua tillen enzo, dus ik heb de eerste weken mijn dochtertje niet zelf in bad gedaan. Dat vind ik achteraf wel heel jammer.

Na 10 dagen stond ik met de kinderwagen bij de supermarkt (1,5 km lopen) ging prima en na 4 weken reed ik weer zelf auto.

BV kwam moeizaam op gang en is moeizaam gebleven door spruw en borstontsteking. Toch ruim 4 maanden volgehouden!

 

Ik denk veel aan die periode terug, zou best wat dingen anders hebben gedaan, maar dat is achteraf.

[Bikkel]

Bevallen via een geplande keizersnede op 1 februari 2012!

Ik wist al voordat ik aan de ivf begon dat ik niet natuurlijk kon bevallen dus tijd genoeg gehad om aan het idee te wennen en ik moet eerlijk bekennen dat ik heerlijk vond!

Zo relaxed en voorbereid, thuis alles in orde gemaakt en 's ochtends op ons gemakje naar Leuven.

Ruggenprik was even spannend omdat het de 1e keer was maar is mij reuze meegevallen en alles daarna ook.

 

Ik ben heel snel hersteld van de keizersnede, heb mij wel echt aan de voorschriften gehouden qua tillen etc en alles over mij heen laten komen.

Heb ook geen moeite gehad dat papa de kleine als 1e kreeg en niet zelf het badje kon doen, het hoort er nu eenmaal bij en die momentjes komen vanzelf!

De eerste week geen bezoek en lekker effe met het gezin en de kraamhulp alleen zijn, heerlijk!

 

Borstvoeding kwam goed op gang en nu na dik 10 maanden voed ik nog steeds!

 

Ik heb als ik terug kijk een hele fijne ervaring achter de rug maar we gaan niet voor een 2e keer, dit zou dan mijn 4e buikoperatie worden en daar heb ik geen trek meer in!

We zijn heel blij dat we na 7 jaar Jarno hebben en onze neuzen staan nu naar de toekomst met zn 3tjes!!!!

[saba26]

Ivm extra groei-echo's omdat ze dachten dat mannetje wel erg hard groeide, geschatte gewicht bij 40 weken zwangerschap 10 pond, ook medisch en zou ik ingeleid worden met 38 weken

 

 

Echter diende meneer zichzelf aan met 37 weken en 4 dagen.

 

 

Om 5u in de ochtend vliezen gebroken, zh gebeld mocht om 14:00 voor een ctg.

Thuis nog heerlijk gedoucht en rond 11u begonnen de weeen toch wel regelmatig en om de 4/5 min.

Niet echt pijnlijk nog.

Zh gebeld en gevraagd of we eerder mochten komen.

Om 12u in het zh aan de ctg, jawoor om de 4/5min weeen en we mochten blijven.

Daar ook nog een half uur gedoucht, en om 14:00 had ik al 3 cm ontsluiting.

De weeen werden vanaf toen ook pijnlijker en kwamen vrij snel 2/3 min.

Om 17:00 had ik 5/6 cm ontsluiting en heb ik om pijnstilling gevraagd, remifentanil,mocht ook ruggenprik maar dat wilde ik niet.

Dacht dit schiet aardig op en dat dacht de vk ook, maar savonds rond 21:00/22:00 had ik nog steeds geen volledige ontsluiting er bleef een randje zitten en de persweeen kwamen ook niet op gang.

 

 

Rond 00:00 nog steeds een randje wel volledige ontsluiting en nog steeds geen persweeen, moest ik op mijn linkerzij dan weer op mijn rechterzij, wat een pijn.

 

 

nog steeds geen persweeen en ik werd aangesloten aan het infuus voor extra weeen,volluit werd hij gezet,maar nog steeds niet,af en toe een perswee tussendoor maar niet die drang constant.

Mocht proberen mee te persen, ook nog staand mischien dat de zwaartekracht nog iets zou doen, nee hoor.

Nou liggend nog een half uur, maar het was over het lukte niet, ik raakte in paniek en kon de weeen niet meer wegpuffen,

zei alleen nog maar dat ik hetniet kon en ermee wilde stoppen.

Ondertussen was het al 02:30 en waren we al 20 uur verder, alles geprobeerd.

En hebben ze de gyn gebeld, het was klaar,ik mocht weer aan de pijnstilling, en gyn heeft ook nog gevoeld ook tijdens een wee,die bleven komen (geen persweeen) om de 1/2 min,dus weinig pauze ook, en dat de hele dag.

 

 

Hij zegt nee hij ligt nog heel hoog,vacuum pomp had ook een optie geweest maar daar lag hij dus nog te hoog voor, we gaan voor een ks, een spoedks dus.

Weer van de pijnstilling wat een pijnlijke weeen zeg,had natuurlijk wel volledige ontsluiting, voor mijn gevoel was ik zo boven en gelukkig ging het daar ook snel, en wat een verademing, de ruggenprik.

Om 03:21 is ons mannetje eindelijk geboren en waren we 22u verder.

 

 

Maar wat een geluk,het was zover,na zo hard werken...

Heb de ks als een verlossing gezien van de pijn en het herstel gaat volgens mij ook daarom sneller, weinig pijn gehad wel 8 asperines elke dag,maar kon al vrij snel mijn bed uit komen.

Dinsdag ochtend vroeg geboren en donderdag om 11:30 waren we alweer thuis.

Vond de bevalling erg zwaar,ma ja het is zo een wonder als je hem eindelijk vast kan houden en knuffelen,heel bijzonder!

En uiteindelijk was zijn gewicht 4145 en 55 cm groot, ( nou valt wel mee toch??)

[Sorpresa]

Hier ingeleid met precies 38 weken en uiteindelijk een vaginale bevalling van onze tweeling met 38w2d. Inleiden ging met pilletjes en die veroorzaakten aan het einde van dag 1 hevige pijnscheuten die niks coor de ontsluiting deden en ook niet pasten in het standaardbeeld van weeën. Ze hebben me toen pethidine gegeven en een slaapmiddel want ik was aardig in paniek (best eng om rare niet functionele pijn te hebben!)

 

De tweede dag nog steeds te weinig ontsluiting dus weer met pillen in de weer en aan het eind van de middag weer pijnscheuten die qua ritme wel op weeën leken maar weer weinig deden en zeker icm mijn paniekgevoel alleen maar vervelender en nuttelozer werden. Uiteindelijk een ruggenprik laten zetten en die moest twee keer want hij zat de eerste keer niet goed. Ik dacht echt dat een ruggenprik pijn zou doen maar je voelt alleen de verdovingsspuit eventjes. Ik dacht ook dat ik zo ongeveer verlamd zou zijn maar het verdooft als een soort zwemband waardoor een deel van je buik en rug gevoelloos is en de rest niet. (dat is wel anders dan bij een ks trouwens!)

 

Anyway dag drie dus, dankzij de ruggenprik kon ik me ontspannen en dat was te merken want 's ochtends had ik bij de controle 4 cm ontsluiting en kon de vk de vliezen van baby 1 breken. Twee uur later kreeg ik last van mijn heup, in vlagen, en een drukkend gevoel. De vk kwam sowieso al toucheren en hoopte op 6cm. Dat bleek ruim 9 te zijn en die pijnscheuten waren de eerste persweeën die door de ruggenprik heen kwamen zeilen! Ze gingen als een gek spullen klaarzetten en ik kreeg na een half uur wegzuchten echt stevige persdrang. Met een half uurtje arbeid was ze er, onze dochter. En voor degenen die bang zijn niks te voelen van hun bevalling met ruggenprik... Don't worry, je voelt alles wat er down under gebeurt. Ook hoe ver je bent en waar je heen moet persen, als het hoofdje staat en alles. Bij mij hebben ze de ruggenprik lager gezet toen ik ging persen maar het duurt een half uur voor dat werkt, toen was ze al geboren ;-)

 

Nummer twee werd in de gaten gehouden met een ctg en ik kreeg extra weeenopwekker maar die sloeg helemaal niet aan. Baarmoeder was te groot om het op eigen kracht te doen, ik was uitgeput en onze zoon kreeg het moeilijk. Ze hebben hem toen eruit gerukt (kan het niet anders zeggen) met een vacuumpomp. Gelukkig had ik al een knip gehad tijdens de bevalling van de eerste dus die hoefde niet nog even snel tussendoor gezet te worden. Maar ook als iemand een vacuumpomp naar binnen duwt voelt dat heel raar. Niet erg aangenaam zeg maar. Maar goed, zoon geboren en wat op gang geholpen met een beademingsballon.

 

Dus een beetje aparte combi van een 'droombevalling' waar ik echt trots op was en een noodgreep waarbij een arts mijn kind uit me rukte.

Nageboorte kwam vanzelf los en die was er zo uit, tesamen met nogal een lading bloed. Lig nog in het ziekenhuis dus qua herstel kan ik alleen zeggen dat het elke dag beter gaat en dat ik mijn ijzerinfuusje daar heel dankbaar voor ben. Mocht ook bloed krijgen maar omdat je dan toch voor bepaalde risico's kiest en (minder erg maar toch) bijvoorbeeld geen bloeddonor meer kan zijn koos ik voor ijzer. Ik kom zelf aardig uit de voeten met 2-4 paracetamol per dag alleen lopen lukt nog niet zo lekker omdat mijn baarmoeder wat langzaam slinkt.

 

Oh ja voor wie het van belang acht, mijn kleintjes zijn op formaten 47 cm met 3050 gram en 50cm met 3060 gram geboren.

[Sorpresa]

Oh ja en ik heb volgens mij ook heel theatraal gegild aan t eind bij dochterlief haha