Jump to content

Recommended Posts

Posted

Ik weet dat iedereen dit wel eens meegemaakt heeft, maar de tranen rollen over mijn wangen...

 

Een van mijn beste vriendinnetjes heeft al 8 jaar een relatie. Zij heeft al zeker 4 jaar een kinderwens, hij houdt het al jaren af. In juli vertelde ze me dat haar vriend er eindelijk mee ingestemd had de condooms de deur uit te doen met de woorden: 'Als het kindje er eenmaal is, vind ik het vast wel leuk'.

 

Gisteravond had ik een eetafspraak met haar en nog een vriendin. In de auto er naar toe zei ik al tegen vriendin 2 dat ik vrijwel zeker wist dat vriendin 1 zwanger was, waarop 2 zei dat dat wel heel erg snel zou zijn. Ik antwoordde dat ik inmiddels een soort 6e zintuig hiervoor heb, maar dat ik heel erg hoopte dat ik ongelijk had, omdat ik dat nu even niet zou kunnen verdragen.

 

Uiteraard dronk vriendin 1 geen wijn tijdens het eten en toen ik erop ging letten lagen haar handen wel heel vaak op haar buik en spande haar blouse om haar borsten. Ik durfde het niet te vragen. Eenmaal thuis heb ik haar toch een sns gestuurd en zojuist las ik het antwoord: ja, ze is inderdaad zwanger. Ze vond het verschrikkelijk oneerlijk, en durfde het me niet te zeggenm maar toch. Ze is zwanger.

 

Ik vind het zo oneerlijk. Haar vriend wil het niet eens. Zij zijn van die mensen waarbij alles in hun leven altijd gaat zoals ze het bedacht hebben. En ik vind het heel erg van mezelf, maar ik kan niet blij voor haar zijn. Ik vind het zo oneerlijk. Ik geloof niet in haar relatie en in de motivatie van haar vriend, en toch is het direct raak. Ze kunnen niet eens een kind kwijt op hun bovenetage, terwijl wij, die het al jaren zo graag willen, een groot huis hebben, etc met lege handen blijven staan.

 

Fren

Posted

Hee Fren,

 

Het is ook frustrerend en oneerlijk..... Je wil zelf zo graag en bij een ander lijkt het allemaal zomaar vlotjes te verlopen. Ik vind het zelf soms ook moeilijk!

Uiteindelijk is het voor je vriendin ook lastig: zij weet van jouw wens en zal zich ook bezwaard voelen. Nu voeren de emoties bij jou de boventoon, maar hopelijk zakt dat straks weer een beetje en kun je wel de goede vriendschap met je vriendin houden. Zij zou de hele situatie waarschijnlijk ook zo graag anders zien: dat jij ook zwanger kan worden en dat haar vriend net zo enthousiast is als zij.

 

Maar wat je zegt: het blijft oneerlijk: wij zouden met z'n allen een stel hele goede moeders zijn (al zeg ik het zelf, haha).

 

Meid, sterkte, dit soort dingen komen altijd even hard binnen, maar dat wordt ook weer minder straks!

 

Liefs,

IVFSH

Posted

Ja dit is echt heel moeilijk en gemeen.....Jullie hebben een kindje zoveel te bieden en bij anderen wordt het er soms gewoon "bij genomen".

Tenminste zo voelt dat dan. Helaas is dat iets waar we toch niets aan kunnen doen. Het is oneerlijk, maar daarentegen kunnen andere mensen, zoals jouw vriendin,

er ook niks aan doen dat het wel allemaal ineens lukt. En zij zullen ook nooit echt begrijpen hoe het voelt waneer dat niet zo zou zijn.

Ook ik heb ondertussen zo'n radartje ontwikkeld over wie er zwanger is, maar ik kan er (nog wel) goed mee omgaan.

Anders wordt het wanneer is domme opmerkingen gemaakt worden, of geen rekening wordt gehouden met onze gevoelens.....Dit doet jou vriendin zo te lezen wel

en dat is al heel wat waard. Je hoeft nu ook niet blij voor haar te zijn, laat het allemaal even bezinken dat begrijpt ze denk ik wel.

Het doet nu even pijn meis, maar onze tijd komt nog wel!

 

Liefs Miekske

Posted

Dit gevoel is denk ik voor iedereen op deze site zo herkenbaar!

Nu weet ik dat onze weg nog niet eens zo lang is geweest als vele anderen hier maar het blijft gewoon zo moeilijk. Ook ik heb er echt een zintuig voor gekregen. Ik wist precies wanneer er iemand zwanger was en heb wat keren thuis hard gehuild. Ik kon zo intens verdrietig zijn en zo moeilijk blij zijn voor hen.

Nu hoor ik bij die bofkonten en heb ik een vriendinnetje bij wie de 2e IVF poging is mislukt.

Ik durf moeilijk over mijn zwangerschap te vertellen. Dit doe ik ook niet, ik wacht rustig af tot zij er om vraagt. Ik hou niets voor haar achter want ik voelde me ook snel gepasseerd maar lieve Fren het is zo moeilijk. Ook nu ik dus aan de andere kant sta.

Laat gewoon duidelijk weten hoe moeilijk dit voor jouw is. Hier kan zij dan rekening mee houden.

Posted

Hoi Fren,

dit is ontzettend kl*te als dit gebeurt en helaas weten we bijna allemaal hoe het voelt.

Die radar detector hebben we volgens mij allemaal, ik spot ze al vanaf kilometers die dikke buiken.

De komende maanden heb je tijd om mee te groeien met het idee dat ze een baby krijgt.

Ik krijg vanmiddag mijn schoonzusje op bezoek, 20 weken zw, de eerste poging meteen gelukt. Heb het daar ook nog steeds moeilijk mee maar wil het niet wegstoppen en proberen de zw op een leuke manier mee te beleven. Ze is vanalles van ons op de hoogte en houdt rekening met mijn gevoelens, dat kan ik erg waarderen.

Ik hoop dat je tzt ook kunt genieten van haar zw en dat ze je er beetje bij betrekt als je dit leuk vindt.

Posted

ik weet dat zij het ook moeilijk heeft, zoals boogie ook zegt, maar ik kan het nu echt niet opbrengen om contact met haar op te nemen. Ze belde net al, maar ik heb niet opgenomen...

Posted
ik weet dat zij het ook moeilijk heeft, zoals boogie ook zegt, maar ik kan het nu echt niet opbrengen om contact met haar op te nemen. Ze belde net al, maar ik heb niet opgenomen...

 

Kan me voorstellen dat je dat even niet trekt.

Misschien kan je ze, als je daar aan toe bent, via sms laten weten dat je het er moeilijk mee hebt. Eerlijk zijn in deze situatie is belangrijk, het zou zonde zijn als hierdoor jullie vriendschap op het spel komt te staan.

Zij heeft waarschijnlijk ook haar angsten, ook met haar vriend hoe dat allemaal gaat lopen.

Je moet doen wat goed voelt en soms een beetje egoistisch zijn mag maar dat je mag je vriendin ook.

Succes!

Posted

Lieve Frann

 

Ik ken dat gevoel maar al te goed je wilt blij zijn maar dat kan niet.

Mensen die niks hebben of willen of zeggen we willen geen kinderen die raken zwanger zo oneerlijk.

Mijn nichtje ook was eerst net 17 en toen heeft ze mk gehad en toen ze 20 werd kreeg ze een kindje zo oneerlijk ze hadden niks en nu 2 jaar later hebben we een hele goeie band en wat gebeurd er het kindje was nog geen half jaar ging hij bij haar weg.

Ik dacht verdome we hebben er alles maar ook echt alles voor over en wij zouden nooit zo uit elkaar gaan en nu heeft hij een nieuwe vriendin 17 jaar en alweer een kind verrote wereld leven we in.

 

IK wens jou heel veel sterkte en jou kindje komt er ook

 

Liefs Jessica

Posted

Oh Fren, wat een klotedag is dit! Eigenlijk is alles hierboven al geschreven. Ik kan me voorstellen dat je even geen zin hebt om haar te spreken maar zij zal ook balen van de situatie, ze wil je vast niet kwijt! Het zou nog erger zijn geweest als ze je tijdens dat etentje stralend had verteld dat ze zwanger was en daar de hele avond over was blijven praten. Ze houdt wel rekening met je.

 

Laat het even bezinken, stuur haar anders een sms dat je het er even moeilijk mee hebt maar wel weer contact opneemt als je er aan toe bent?

 

Sterkte ermee!

 

Caroline

Posted

Fren wat een pijnlijke situatie voor jou...ik kan begrijpen dat je het op dit moment allemaal heel moeilijk vindt.

 

Maar...lijkt me ook moeilijk voor je vriendin die haar kinderwens al 4 jaar in de wacht heeft moeten zetten omdat haar vriend er nog niet aan toe was, en om dan nu aan jou te vertellen dat het zomaar ineens ook al gelukt is om zwanger te raken.

 

Sterkte :hug:

Posted

Hè Fren, getsie..het is inderdaad oneerlijk. Je zou mij kunnen zijn!

Ook mijn vriendin is net zwanger, ze heeft een lange relatie, vriend heeft het een tijd afgehouden waardoor zij het ook niet meer echt zag zitten om aan kinderen te beginnen, uiteindelijk toch besloten (beetje rationeel) om ervoor te gaan, ze zag aan mij hoe het kon lopen. Dat lukte dus natuurlijk binnen een paar maanden. Ze heeft er zelf eerst twee weken aan moeten wennen want eerst waren ze er nog niet zo blij mee. Want ze hebben het samen ook erg gezellig, reizen maken en hij gaat ook veel uit en heeft allerlei dure hobby's. En: ook op een bovenetage waar alleen een heel klein extra hokje is zonder ramen.....

Ze durfde het mij ook niet goed te vertellen en moest er zelfs bij huilen. Zij wil het liefst dat ik ook zwanger ben. Ik moest natuurlijk enorm slikken en moest bij het afscheid ook huilen. Maar goed even een dag of twee laten bezinken en met mij gaat het nu al véél beter. Ze heeft natuurlijk allerlei angsten, het is voor haar ook spannend en nieuw. Zij kan er niks aan doen dat het bij mij zo gaat. En, ik vind het inderdaad ook vreselijk altijd die dikke buiken die ik overal zie. Maar die vrouwen hebben geen last van mijn negativiteit. Moet nu juist mijn goede vriendin er wel last van hebben? Ik moet van mezelf proberen het als twee dingen te zien. Lijkt me wel echt zwaar lastig als ze een buik krijgt, dat vind ik heel moeilijk. En ik wil het niet aan mijn moeder vertellen, want dan komt de vraag aan mij ook. Maarja.

Tenslotte helpt dit misschien nog: ik zeg altijd, je moet het spel eerlijk spelen. Je mag niet alleen de beste dingen die andere mensen overkomen eruit zoeken en zeggen: dat wil ik ook. Dan moet je iemand kiezen met wie je echt volledig zou willen ruilen. Alles. Uiterlijk, karakter, intelligentie, smaak, huis, partner. Zo iemand ben ik nog niet tegengekomen hoor! Want dan had jij ook in de situatie gezeten dat je je vriend bijna moet smeken om een kind, en zij zal daar ook last van gaan krijgen. Hij is er misschien nu helemaal niet bij betrokken en mee bezig, vergeet echo afspraken en alles, en ze kan haar verhaal niet goed kwijt. Ze heeft jou nodig!

 

Lieve Fren ik ken je niet, maar laat haar weten dat je gauw contact opneemt maar dat het even moet bezinken allemaal.

 

Heel veel sterkte en succes

Megan

Posted

lieve meiden, dank jullie wel. Ik heb haar inderdaad een sms gestuurd dat ik er even doorheen zit, maar dat ik hoop dat ze zich goed voelt en dat ze zich vooral niet schuldig moet voelen. Ik laat zeker deze vriendschap hier niet door kapot gaan, ik ken haar al 15 jaar. Ze is juist onze grootste supporter in dit moeilijke traject, maar dat maakt het ook zo moeilijk dat juist zij in 1 keer zwanger is geraakt. Niet dat ik haar dezelfde lijdensweg gun als die wij moeten doorlopen, want dat gun je niemand, maar het doet gewoon zoveel pijn... Ze smste me vanmiddag dat ze me een grote bos bloemen heeft gestuurd, heel lief, maar dat hoeft helemaal niet - ik wil ook geen medelijden.

 

Het komt wel goed, ik kom er wel overheen, maar vandaag is gewoon een k-dag...

Posted

Zo herkenbaar.

Mijn tactiek was altijd: kaartje sturen, verder even laten bezinken en dan soms eerst maar even via de mail contact houden. Op die manier kon ik op een 'veilige' manier toch iets van me laten horen. De eerste keer elkaar weer zien na het zwangerschapsbericht vind ik altijd het moeilijkst. Daarna is het nog niet altijd makkelijk, maar wel makkelijker.

 

Zo meteen gaan we uit eten met vrienden die hun 2e kindje verwachten. Aan de ene kant gezellig, maar toch moet ik altijd even slikken en mijn emoties even wegduwen. Ik hoop maar dat de dikke buik minder te zien is door de tafel :)

 

Yonne

Posted

wel lief dat ze aan je denkt, je vriendschap hoeft ook niet kapot maar je moet even tot je zelf komen heel begrijpelijk.

iedereen heeft wel eens zo' n k*t dag.

 

Nee je tijd het komt wel weer

 

liefs jessica

Posted

We kennen het allemaal, gisterennacht de hele nacht gehuild, gejankt is een beter woord, vriendin vertelde dat ze zwanger was van de tweede, terwijl we 2 jaar geleden tegelijkertijd stopte met de pil! Zo confronterend om te beseffen dat wij al die tijd nog steeds bezig zijn voor nr 1 en zij alweer voor de tweede gaat! Echt afschuwelijk. Was op een bruiloft, ze vertelde het na 5 min en ik was binnen uur weer weg vh feest! wat een verdriet! Maar mijn vriend zegt dan meteen: zou je met haar willen ruilen? en dat is dan inderdaad niet zo!

 

Maar gewoon ruimte nemen voor je verdriet! Dat verdien je!

 

kus en sterkte

Posted

Ook hier een 'feest' der herkenning... Een paar dagen geleden is een vriendin van mij bevallen van een prachtige dochter en uiteraard verschijnen er met grote regelmaat foto's op diverse netwerksites. Ik weet nog dat ze me vertelde dat ze 'het' gingen proberen en na een half jaar stond ze op de stoep dat het niet wilde lukken en dat het allemaal zo lang duurde. Uiteindelijk hebben ze er nog drie maanden voor nodig gehad. Ik heb haar gedurende de zwangerschap een beetje ontweken omdat ik niet zo goed tegen bolle buiken kan. Baby's vind ik doorgaans juist weer wel leuk maar nu heb ik echt zo'n dag dat ik het helemaal niet kan hebben. Maar de realist in mij weet ook dat in mijn leeftijdscategorie en die van mijn vriend nou eenmaal de grootste babyboom plaatsvindt. Dit is dan ook de achtste baby in mijn directe omgeving sinds wij bezig zijn.

Laatst zat ik op een BBQ nog te vertellen aan een vriend dat ik dat best moeilijk vond en regelmatig zoiets heb van "Allemaal even wachten met zwanger raken, eerst ik!". Tegenover me zag ik een vriendin van kleur verschieten, en ja hoor... het went gewoon nooit en het is ook gewoon niet eerlijk! Ik heb een mooi gedichtje dat ik wel eens lees en dat me op de een of andere manier troost. Ik weet niet of er een copyright op zit maar ik kom het regelmatig tegen op andere fora dus hier komt ie:

 

Stil verdriet,

 

In gedachten ben ik al jaren zwanger

van jou, m'n kind dat ik al zo goed ken.

Maar de laatste tijd word ik steeds banger

dat jij niet weet dat ik je moeder ben.

Iedere dag word je bij een ander geboren,

elke keer draag je een andere naam.

Ik hoop zo dat je eens bij mij zult horen,

zodat we samen verder gaan.

Posted

Hoi Dames,

 

Ik zit net ff anders in mekaar. Al mijn vriendinnen en nichtjes krijgen kinderen en worden zwanger. Ik was altijd positief en heel erg blij en wilde graag de baby vast houden en met ze spelen. In mijn familie en schoonfamilie heb je veel tweelingen. Ik was altijd geinteresseerd in tweelingen en god gaf me gelukkig in 1 keer een tweeling. Mijn moeder zegt altijd, als je een ander iets goeds gunt, krijg je het dubbele terug;) Blijf positief bid tot god en dan komt alles goed...

 

Liefs Babies

Posted

Wat een supermooi gedicht Sopresa, jeetje, de tranen schieten in mijn ogen. Sowies al door het herkenbare verhaal van Fren. Het IS gewoon oneerlijk.

 

Heel veel sterkte lieve meiden, ik hoop echt dat jullie tijd snel ook komt!

Posted

Ja dat gevoel ken ik ik kan ook goed tegen baby' s maar ook niet zo goed tegen bolle buiken.

Het zoontje van mijn nichtje ben ik zo blij ze zegt ook altijd hij is ook een beetje van jou zo lief hij noemt mijn man zelfs papa haha.

Maar die bolle buiken went ook niet.

 

Liefs jessica

Posted

Ja, Het is gewoon heel moeilijk. Wij hebben zelf uiteindelijk 2 kinderen gekregen maar als ik je verhaal lees dan komt me de boosheid op de ander, toch vrij snel weer boven. Het voelt gewoon zwaar kl****als een ander zwanger raakt en dan lullig gaat zitten doen over wennen/komt niet zo uit/hij wou nooit/mijn man hoeft me maar aan te kijken/enz.enz. Je weet gewoon niet of je zelf een kind krijgt en niemand kan je die verzekering geven. Jij wil een buik en jij wil een baby, punt uit! Ik hoop dat je dit mee gaat maken. Voor nu; Veel sterkte meid. Joy1

Posted

Hallo Fren

 

ik kan me je gevoelens enorm goed voorstellen!!! ik zou zeggen, denk aan jezelf, volg je gevoel, en ben eerlijk vooral tegen jezelf. Ik denk dat je vriendin het echt wel snapt dat je het moeilijk vind.

 

Zelf heb ik gelukkig nooit moeite gehad met zwangerschappen om me heen, ik was altijd voor iedereen blij, geen gevoel van jaloezie gelukkig. Ook na het verlies van mijn jongens had ik gelukkig geen moeite om andere kinderen of zwangeren te zien, mijn God, wat was ik daar blij om! Wat ik nog niet kan is bv. feestjes bezoeken, omdat ik weet dat ik op de meest onverwachte momenten overvallen kan worden door verdriet en wil dat niet in een menigte bekende ervaren. Iedereen heeft er gelukkig begrip voor.

 

Babies, ik ben het met je eens dat je moet proberen om positief te blijven maar dat het goed komt door te bidden daar ben ik het totaal niet mee eens, er zijn heel wat ongewild kinderlozen die bleven bidden totdat ze een ons wogen.....

Echt door te bidden is nog nooit iemand zwanger geraakt, maar ik snap wel wat je probeert te zeggen.

 

 

Fren, denk even lekker aan jezelf , laat het bericht bezinken, ik denk dat het je al opgelukcht heeft door er hier over te schrijven

 

veel liefs en sterkte

 

Babeth

Posted

Inderdaad een super mooi gedicht, ook mijn tranen voel ik branden.

 

Natuurlijk gun ik iedereen een zwangerschap die zo gewenst is. En ben ik blij met elke kindje en zwangerschap. Maar als je ene schoonzus twee kinderen heeft en er vorig jaar eentje bij gekregen heeft. Als je andere schoonzus zonder vaste relatie 3 kinderen heeft, vorige maand bevallen van een [spontane] tweeling. Als een andere vriendin zonder vaste relatie zomaar uit het niets zwanger is geworden, en inmiddels is bevallen. Dat beide buren vertellen hoe zij in een zucht en een wind zwanger zijn geworden. Dan denk je wel eens God wanneer ben ik aan de beurt???

Volgens mij is hier niets mis mee, voel geen afgunst, alleen maar het gevoel dat ik het ons ook zo gun.

 

Groetjes Lottepot

Posted

Inderdaad Lottepot, heel normaal!!!!!

zeker lastig om te zien dat mensen die er min of meer een rommeltje van maken er geen enkel moeite voor hoeven te doen,

Maar zelfs áls mensen afgunst ervaren kan ik me dat ook erg goed voorstellen, zelf ben ik echter blij dat ik dat niet heb, het is allemaal al moeilijk genoeg en ik denk dat gevoelens van jaloezie of afgunst het leven (de vele confrontaties) nog moeilijker maken.

 

zie dat jullie volgende maand starten met icsi, heel veel succes!!

 

liefs

Babeth

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use