Jump to content

Drama in familie, ik word gek en heb advies nodig.


Recommended Posts

Guest Hope30
Posted

HELP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Pffff, wij zitten in een heel lastige situatie. Als we een meisje krijgen is er qua naam niets aan de hand met vernoemen e.d. Want voor een meisje vernoemen we niet. Hoeft ook niet. De namen voor een meisje hebben we ook allang al. Maar voor een jongetje, is het echt een probleem......In de Grieks/ Armeens familie van mijn man is het al sinds jaar en dag traditie dat het jongetje wordt vernoemd naar zijn opa. Maar wel de eerst geboren jochie!! Mijn zwager kreeg als eerste kindje een jongetje.Eerste kleinkind dus. Alleen hij weigerde zijn kindje te vernoemen.Hij heeft zijn zoontje als 1e naam een mooie Europeese naam gegeven, en de 2e naam een mooie Armeense naam, maar niet vernoemd. WAT EEN ENORM DRAMA WAS HET NA DE GEBOORTE! Mijn schoonmoeder kwam zelfs de verloskamer van mijn schoonzusbinnen gestormd en heeft enorme ruzie en stennis gemaakt. Terwijl mijn schoonzus helemaal uitgeput onder het bloed nog lag, onder een lakentje. En haar kindje aan de beademing. VRESELIJK! Mijn zwager heeft ook heel erg gehuild. Dit drama liep zo uit de hand dat mijn schoonouders hun kleinkind niet meer mochten zien, en mijn schoonouders wilde zelfs terug gaan naar Griekenland en daar permanent wonen in hun 2e huisje. Scheldpartijen en huilende familie elke dag aan de telefoon van mijn man en mij....Tot op de dag van vandaag weigeren mijn schoonouders hun kleinkind bij zijn Europese naam te noemen, en wel met pijn en moeite zijn Armeense 2e naam te noemen.....Dus daar komt onzeprobleem, je voelt hem al......

 

Stel, wij krijgen een jongetje, (wat de gyn hoogstwaarschijnlijk had gezien op de echo), wordt van ons ge-eist dat hij vernoemd wordt naar mijn schoonvader. Ik wil dat ABSOLUUT niet, maar mijn man uit respect voor de traditie en zijn vader wel. Dus na jaren discussie of zelfs ruzie hebben mijn man en ik een compromis gesloten. Als het een jongetje wordt,krijgt ook hij 2 namen. De eerste naam Europees, de 2e naam de naam van mijn schoonvader. Alleen ik heb zo'n hekel aan die naam! Je kan je voorstellen dat de meeste ouderwetse Armeense namen erg lelijke namen zijn, althans vind ik....Dus mag ik de 1e naam van het kindje uitzoeken, (wat mijn man ook mooi vind natuurlijk ). Maar daar zijn we het over eens. Nu ben ik zoooooo bang dat mij hetzelfde overkomt als mijn schoonzus. Dat er een vreselijk drama komt in de verloskamer en daarna. Omdat we namelijk de 2e naam vernoemen, en niet de 1e naam. Terwijl dit niet eens meer met traditie te maken heeft!! Het is de 2e geboren jongetje!! Volgen jullie het nog? En.....ik eis ook, dat ons jongetje bij zijn 1e naam wordt genoemd, ten alle tijde! Zijn 1e naam is zijn roepnaam!! Mijn man is het hier ook mee eens. En ik ben dus bang dat mijn schoonouders dit weigeren. Dusssss, hier ook weer een enorm drama erom....Dit alles maakt mij zooooo verdrietig. Of het nou een jongetje of een meisje wordt. Het maakt ons niet uit! Zolang het gezond is. Maar door dit allemaal, en deze angst wil ik eigenlijk een meisje. En dat alleen maar door het vernoemen.....Idioot gewoon.

 

Natuurlijke heb ik dit ook mijn ouders verteld. En net belde mijn moeder op, ze heeft vannacht niet geslapen door een vervelende hoest. ( Ik heb haaraangestoken ). Maar ze heeft erg lopen nadenken, samen met mijn vader. En zei vertelde mij net. Dat als mijn schoonouders moeilijk doen omdat de 2e naam de vernoeming is, en niet de 1e naam. Of over het feit dat ik eis dat gewoon zijn roepnaam wordt gebruikt. Staan mijn ouders op de stoep van mijn schoonouders omde waarheid te vertellen. En dat ons kindje ook HUN kleinkind is enz enz enz enz enz. Met andere woorden, er dreigt een enorm familiedrama te ontstaan door een naam. Moet ik dan mijn wens en verlangen aan de kant schuiven om mijnschoonouders tevreden te stellen?? Het is MIJN/ons kindje....En aan de andere kant, kan het zeker zo zijn dat de familie wordt verdeeld door een ruzie of erger om een naam…

 

Dus om deze reden heb ik as donderdag een geslachtsbepaling. En ik ben enorm nerveus. Terwijl beide welkom is.....Hoe denken jullie over dit verhaal? En hoe zouden jullie dit oplossen? Ik weet het niet meer.....

:cry2:o

Sorry voor dit nare verhaal en onderwerp, maar ik kan niet echt nergens mijn eikwijt. Behalve op dit fijne forum.

 

Alvast super bedankt

Posted

allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap.

 

Heel kort zou ik zeggen dat met alle respect voor de traditie je hier te maken gaat krijgen met een tweede jongetje en niet de eerste dus in mijn ogen vervalt de traditie. Het kind heeft een naam voor het leven en niet voor even. Als jouw schoonouders niet begrijpen dat e.e.a niet volgens hun wens kan gaan dan is begrip ver te zoeken, maar dat zal dan ook met andere zaken zo zijn. Jouw partner heeft voor jou gekozen, jullie beslissen en de schoonouders krijg je niet tevreden.

 

Wat als jij die naam wel toekend aan je kind, krijg je dan niet te horen dat jullie evt. zoon niet de eerste is en dat het eigenlijk niet zo hoort volgens traditie??Hoe lang ga je dat dan aanhoren. Jouw partner kan zijn ouders nu op de hoogte brengen wat als het een zoon word en ze bij voorbaat erop attenderen dat dergelijk scenario's niet op prijs gesteld worden ten tijde van de bevalling, uiteraard afhankelijk wat hun reactie is. Hoe erg het ook is maar soms moet je kiezen tussen twee kwaden als er geen middenweg is en daarbij heb je de medewerking nodig van de andere partij, werkt deze niet mee zul jij een keus moeten maken.

 

Maar kies verstandig. Wens je alle wijsheid toe in deze situatie

Posted

ow meis, wat ontzettend moeilijk zeg!! Kan me goed voorstellen dat je dit heel angstig en onzeker maakt!!

Wat n drama. Tjaa... k zou zeggen, jij moet met jouw man leven, doe waar jullie je samen prettig bij voelen!!

En als jullie het samen over jullie compromis eens zijn..... jullie moeten er het je hele leven mee doen samen!!!

K snap wel dat het heel moeilijk is als je schoonouders zo reageren!! dat drukt n enorme stempel!!

Maar jij bent niet met je schoonouders getrouwd....maar met je man, en de keuzes die jullie samen maken is het

bellangrijkst!!!

K hoop dat het alles mee mag gaan vallen!!! sterkte ermee, en laat je neit gek maken door hun..... t is jullie zwangerschap,

jullie kindje en jullie kiezen de naam!!

Posted

lieve Hope,

DIt is echt te erg voor woorden, wat zijn dat voor mensen.

Ik zou in jullie geval hun verwachtingspatroon alvast van te voren bijstellen. M.a.w. dat als het een jongen wordt dat de eerste naam niet de naam van de opa wordt maar de 2de naam wel en dat jullie dat speciaal voor hun doen.

ALs ze dan boos zijn dan is het drama tenminste nu en dan niet tijdens de mooiste gebeurtenis in jullie leven.

Ik zou niet het risico willen lopen dat het dan nogmaals zo gaat inderdaad.

Misschien een afspraak met hen maken, hen uitnodigen en dan rustig vertellen dat jullie het vreselijk vinden wat er toen gebeurd en dat jullie dat niet nog eens willen en dat ze zich hier bij neer moeten leggen zonder problemen te maken. Misschien is dit makkelijker gezegd dan gedaan maar dat zou ik denk ik wel doen....

Kun je hier wat mee??

Sterkte meis!

Liefs Yolande

Posted

hoi Hope

 

wat een toestand zeg, en dat om de naam.....omdat jullie je zwager en zijn vrouw hun gevoel naleefden (niet voor niets!!) krijgen jullie nu die verplichting.

Ik kan me voorstellen dat het erg moeilijk is en dat je ruzies en scenes wil vermijden maar toch niet door je kind een naam te geven waar jullie (beide!) niet achterstaan? dat kind draagt die naam de rest van zijn leven en je schoonouders, begrijp me niet verkeerd, hoeven veel minder lang te leven met een naam waar zij zich niet in kunnen vinden.

 

Ik zou echt voor de naam gaan die jullie in je hoofd hebben en dan de traditiegetrouwe naam als 2de naam, zelf zou ik er denk ik minder een probleem van maken als zij de keren dat ze de kleine zien hem bij de 2de naam zouden noemen, kan me voorstellen dat ie er niet eens naar zal luisteren ;-))

 

Wat betreft het binnenstormen in de verloskamer....echt te erg voor woorden gewoon! ik zou zeggen informeer ze niet als jullie nog moeten bevallen maar bel ze zodra jullie de kleine in de armen hebben en mischien zelfs thuis zijn.

 

Het allerbelangrijkste vind ik dat jij en je man op een lijn zitten!!

 

veel succes met de komende echo

 

liefs

Babeth

Posted

Het is al een wonder dat er een kindje komt en dan zoveel gedoe om een naam. Ik denk ook dat je ze van te voren erover moet spreken en moet bellen als de kleiner er al is. Ik heb ook vreselijke schoonouders... die alleen nog maar over hun kleinkind praten en niks is verder meer intressant.Ze komen het liefste elke dag langs.. Ik had ze ook al zien binnenstormen terwijl ik aan het bevallen was. Dus ook niks gemeld en pas gebeld toen ik al gewassen en aangekleed was en op een andere zaal lag.

Bij mij zijn de vele ruzies al meerdere malen op bijna echtscheiding gedraaid, want ja het blijven zijn ouders en in mijn geval zal hij daar altijd voor kiezen..

Probeer ook om het aan je man over te laten, want jij bent toch altijd de schuldige.. zo gaat dat gewoon.

 

Heel veel sterkte en ik wens je een rustige en mooie zwangerschap toe.

 

Groetjes Peggy

 

6x iui mislukt

aug 09 ivf mislukt

okt 09 icsi mislukt

 

25 augustus bevallen van ons wonder S-T-A-N

Posted

Hoi Hope,

 

Wat een gedoe en ellende zeg.

Het enige wat ik je wil zeggen is.. DOEN WAT JULLIE HART JE INGEEFT!!! En als dat is dat je je kindje deze mooie naam wilt geven die jullie samen hebben uitgekozen...DOEN!!!

Jullie hebben die keus gemaakt en niet iemand anders(jullie schoonouders).

Het is een heel vervelende situatie dit... hoop dat je de kracht kunt opbrengen om de keus te maken die jullie zelf willen.

 

Liefs Tine

Posted

misschien kunnen jullie er dan van te voren met je schoonouders over praten?

en idd helemaal mee eens, het is jullie kindje.. (gelukkig bemoeien me ouders zich niet me de namen en zeggen zelfs dat ze niet vernoemd willen worden, hun namen zijn oud hahah.. dus we hebben wel een 2de naam vernoemd maar dan wel in combi met schoonma en ma.. en dat hebben we bij julian ook gedaan. roan is zijn 3de naam.. combi van roelf en johan.. tja makkelijk toch?

 

hoop dat jullie eruit komen!!

 

dikke knufff

Posted

Dag Hope,

 

Drama, altijd heel vervelend!

 

Tip 1: leg je probleem voor aan Beatrijs (www.beatrijs.com), ik vind haar adviezen altijd heel duidelijk en logisch (en vaak ook grappig, ze is erg van de no-nonsense). Ik heb indertijd voor mijn huwelijk een mail gestuurd en haar om advies gevraagd. Had met uitnodigingsbeleid te maken, ligt ook al snel gevoelig. Je krijgt altijd een persoonlijk antwoord via mail (staat los van evt plaatsen op site, als je dat niet wil kun je dat volgens mij ook vragen)! Ze heeft zich al eens vaker over gedoe rond namen gebogen, zie bijv http://www.beatrijs.com/ruzie-over-naamkeuze/ (weliswaar andere casus, maar wie weet heeft ze wel goed advies voor je)

 

Verder is je probleem volgens mij in twee te splitsen: de naamkeuze zelf en de gevolgen op termijn (breuk in familie of zelf vreselijk balen van een naam waar je niet achter staat), en aan de andere kant evt drama bij de bevalling.

Over het eerste kan ik je geen advies geven (behalve dus het eens voor te leggen aan Beatrijs) dat blijft een persoonlijke afweging, maar als het om het laatste gaat wel. Ik weet niet of je in het ziekenhuis of thuis bevalt, maar ik zou zeggen: schakel je omgeving en bijv. de verloskundige in! Als kraamvrouw bepaal je zelf wie er bij je bevalling zijn en als je bang bent dat iemand woest de verloskamer in komt stormen, kaart het dan aan in het ziekenhuis zodat het personeel daar er een stokje voor kan steken. Het lijkt mij heel logisch dat ze je afgeschermd kunt worden. Als je thuis bevalt zou ik zeggen: behalve verloskundige en mensen die je wel om je heen wil (eigen ouders) niemand binnen laten!

Posted

Hope wat zonde dat de blijdschap van een zwangerschap ook zulke dramas met zich meebrengt, heel erg vervelend. Zelf heb ik enige ervaring met Griekse (geen Armeense) cultuur doordat mijn broer is getrouwd met een griekse. Ik weet hoe zwaar traditie daar kan wegen en ook hoeveel invloed ouders daar nog hebben op het leven van volwassen kinderen. Mijn schoonzusje heeft me ook wel eens verteld dat baby's daar traditioneel pas bij hun doop een naam krijgen en dat deze gekozen wordt door de peetmoeder. No way dat mijn broer dat goed zou vinden (mijn schoonzusje ook niet meer maar zij laat zich sneller onder druk zetten). Maar ik moet nog zien wat er gebeurt als zij een kind krijgen, terwijl ze in Griekenland wonen en haar moeder echt gebruik maakt van emotionele chantage. Het is enorm moeilijk om daar tegenop te kunnen.

 

Ten eerste dus respect voor het feit dat jullie zelf al een keuze hebben gemaakt. Je wilt zelf de namen kiezen. Nu dus de vraag hoe je een drama kunt voorkomen of verkleinen... Hoe is het contact normaalgesproken? Is het een optie om, als je weet wat het wordt en het is een jongetje, dit te gaan vertellen en dan gelijk te zeggen wat zijn namen worden? Het is natuurlijk lang niet zo leuk als het bij de geboorte vertellen, maar ze hebben dan wel tijd om eraan te wennen. En je hebt geen scènes als je net bevallen bent. Ze kunnen dan de komende maanden vast eieren voor hun geld kiezen. En door dan de kleine stug bij zijn Europese naam te noemen, dram je dat er ook vast in ;-) Of ik het zelf zou doen, de naam vooraf vertellen, weet ik echt niet, maar het kan wel een idee zijn?

En verder pas bellen als je bevallen bent en jij rustig bent bijgekomen? Dan voorkom je iig dat ze de verloskamer binnen komt stormen. Maar ik zo vooral vooraf heel duidelijk zijn. Zelfs al noem je de naam niet, je kunt wel aangeven dat je niet gaat vernoemen en dat je geen scènes daarom wilt. Kan ik makkelijk zeggen, snap best dat het een hele moeilijke situatie is.

 

Zelf ben ik getrouwd met een Koreaanse man en als het zover komt willen we onze kinderen als tweede naam een Koreaanse naam geven. Volgens mijn man is het dan dus ook normaal dat zijn vader die naam kiest want dat heeft allemaal te maken met betekenissen enzo. Maar dat wil ik ook niet. Hij mag een lijstje met opties geven, maar wij kiezen zelf. Zal bij ons gelukkig geen drama van komen, maar het is gewoon heel erg lastig om met cultuurverschillen en tradities om te gaan bij zoiets gevoeligs als vernoemen.

 

Veel sterkte en laat het jullie geluk niet overschaduwen!

Posted

Wat vreselijk dat het gedoe om een naam jullie zwangerschap overschaduwt. Ik zou toch echt kiezen voor een naam die jullie mooi vinden en niet voor traditie. Jouw schoonouders zouden alleen maar heel blij voor jullie moeten zijn dat er uberhaupt een zwangerschap tot stand is gekomen. Ik zou je schoonouders toch echt aan het verstand proberen te peuteren dat dit jullie kind is en dat jullie de naam bepalen. Veel wijsheid toegewenst.

Posted

Jeetje Hope, wat een gedoe!

Maarzoals er hierboven al gezegd is; doen wat jullie willen!! Het is jullie kindje hoor.

En laat alsjeblieft die mooie periode niet door hun verzieken (dan idd maar liever nu drama, dan straks, maar denk ook aan jezelf, want stress is ook niet oed hoor!!)

Succes iig en geniet lekker van je zwangerschap!

Guest Hope30
Posted

Lieve meiden,

 

heeeel erg bedankt voor jullie advies. Ik heb er de hele middag over na zitten denken. En toen mijn man thuis kwam heb ik hem verteld hoe ik het wil hebben. We gaan idd voor 2 namen. De eerste naam Europees, en de tweede naam Armeens en vernoemd naar mijn schoonvader. Mijn schoonouders zitten nu eerst 6 weken in Griekenland in hun 2e huis. Zodra ze thuis zijn, en een beetje bij zijn gekomen van de reis. Gaan we met z'n tweeen naar hun toe. We gaan hun vertellen dat we een (evt) een zoontje krijgen, en dat we 2 namen hebben. Waarvan de 2e naam vernoemd wordt naar mijn schoonpa. Tevens gaan we vertellen, inprenten, dwingen dat de 1e naam de roepnaam is en dat we ten alle tijden willen hebben dat ons kindje bij de 1e naam wordt genoemd, what so ever! En als we merken dat ze toch ons uk bij de 2e naam noemen krijgen ze een waarschuwing. We waarschuwen 3x. Als het dan nog zo gaat, zien ze hun kleinkind voorlopig niet. Bijvoorbeeld 6 weken. Mijn man en mijn ouders staan hier achter. En dit is dan wat we ze gaan zeggen. Idd om de drama nu al te hebben, en niet tijdens onze kraamtijd. Veel te kostbaar! Nu ook, maar nu dit alles zeggen is idd beter!

 

Ik las net van iemand om Beatrijs Smulders een mailtje te sturen om advies, ook dat is een goede! Ga ik zeker doen! Dank je wel. En natuuuuuuurlijk iedereen onwijs bedankt voor het mee nadenken en de adviezen. Jullie zeggen eigenlijk allemaal hetzelfde, ik sta nu weer met beide benen op de grond. Ik laat jullie as donderdag weten wat het wordt!! Spannend, maar nu wel gezonde spanning!!

 

Fijne avond allemaal, lekker genieten vh warme weer en ijs, hahaha!

Posted

Hope, ik denk dat je de goede beslissing hebt genomen. Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Misschien valt het wel allemaal mee en zijn ze niet zo streng bij een tweede. En dan zou je je hele zwangerschap daar druk over maken. Gelijk opengooien zodra je de kans hebt, dan heb je het achter de rug! Laat je hier even weten hoe het gegaan is?

groet,

Jeanine

Posted

hope wat een vervelende situatie

jullie moeten jullie kindje een naam geven die jullie mooi vinden en niet een naam omdat een ander dit graag wilt

mijn schoonmoeder vond dat wij onze dochter ook moesten vernoemen maar heb direkt duidelijk gemaakt toen we wisten dat het een meisje werd dat wij

absoluut niet van plan waren om ons kind te vernoemen naar wie dan ook

en dat we een naam zouden kiezen die nergens in de familie voor zou komen en wij mooi vinden

en schijt hadden wat een ander er van vind

mijn schoonmoeder vond dit ook niet leuk maar is nu wel tevreden met de naam van Amy

 

doe wat jullie zelf willen en het gaat erom dat jullie samen eens zijn en niet de ouders/schoonouders

Posted

Allereerst gefeliciteerd met de zwangerschap Hope.

 

Ik zie dat je al een beslissing genomen hebt omtrent de namen. Wat een drama dat je zulke dingen niet geheel zelf kunt bepalen.

Het lastige hierin is dat in andere culturen zeer zwaar aan zulke dingen getild wordt.

 

Een ander idee is ook nog .... geef het kind meer dan 2 namen. Bv. 5 of 6, en dan als laatste de naam van opa. Op zich kunnen ze dan niet zeuren als het de 4e naam pas is, want de kleine is dan inderdaad wel naar opa vernoemd.

Posted

Hope,

 

Vervelende situatie. Maar je hebt een keuze gemaakt waar jij en je man beiden achter staan. Dat is erg belangrijk.

 

Ik zou alleen zelf nooit als sanctie kiezen dat je schoonouders jullie zoontje niet mogen zien. Wat maakt het uit hoe ze jullie zoontje noemen? Het gaat erom dat hij liefde van ze krijgt. Merel wordt door een oma parel genoemd, dat vind ik juist grappig. Door het uitspreken van een armeense naam geven je schoonouders alleen aan dat ze jullie zoon zien als een belangrijk onderdeel van de familie en hun zorg en liefde. Ook al is het erg koppig om niet zijn roepnaam te gebruiken zou ik er toch voor kiezen het niet te hard te spelen.

Een oom en tante van mij mogen hun kleinkinderen nooit zien. Om een onbenullige reden (geld). Ik zie wat een pijn dit opleverd, bij beiden, dit wens ik niemand toe. Ook kan je een averechtse reactie krijgen, als de sanctie (niet zien van kleinzoon) zo hard aankomt kunnen mensen uit zelfverdediging nog koppiger worden of dat ze inderdaad beslissingen nemen (verhuizen naar griekenland) waar hun hart niet achter staat.

Maar ik snap ook dat dit moeilijk zal zijn, probeer het eventueel te accepteren dat ze jullie zoon bij de tweede naam noemen, probeer er voor jezelf een lach voor op te brengen.

Succes!

Posted

Lieve Hope,

 

Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap! Ik heb je verhaal gelezen en wat een toestand zeg! Ik denk heb de berichtjes gelezen en sluit me er geheel bij aan. Ik denk ook dat je de juiste keuze maakt om er vooraf met je schoonouders over te praten. Omdat ik ze natuurlijk niet ken kan ik niet inschatten of het wijs is om ze te vertellen wat jullie plannen zijn wanneer ze jullie zoontje bij zijn 2e naam noemen, maar dat gaat jullie vast lukken! Blijf bij je eigen gevoel, het wordt jullie kindje en het is belangrijk dat je achteraf terug kan kijken op een mooie en fijne zwangerschap. Jullie gaan er vast uitkomen!

 

Heel veel succes a.s. donderdag!

 

Liefs Esly!

Posted

Hoi Hope, wat een toestand... en helaas herkenbaar voor mij (alleen zonder het zuidelijke temperament). onze eerste dochter hebben we als tweede naam vernoemd naar mijn moeder en de biologische moeder van mijn vriend (hij is geadopteerd). toevallig hadden zij de zelfde naam. Ook heeft ze mijn achternaam gekregen ipv de achternaam van mijn vriend (en dus de achternaam van zijn adoptieouders). Mij vriend wilde per se niet dat ze zijn achternaam zou krijgen, omdat hij geen bloedverwantschap met hen voelt. Ze zijn daar heel boos over geweest. Aan de ene kant kan ik me voorstellen dat het hun verdriet doet. dat is een diep verdriet en teleurstelling die tussen hen en mijn vriend is. Maar aan de andere kant denk ik: het maakt toch niet uit hoe die kleine heet! het is toch jullie kleinkind, hoe ze ook heet. wees daar toch blij mee.

afijn, nu ben ik dus weer zwanger en ze verwachten nu dat onze kleine óf naar schoonpa wordt vernoemd, of naar schoonma... Als dit niet gebeurt zullen de poppen wel weer aan het dansen zijn... En inderdaad, het zit er niet in dat we de kleine naar hen vernoemen. Ik zou het nog wel prima vinden, maar mijn vriend wil het pertinent niet. Dus zullen we het wel weer vriendelijk en vol begrip, maar vastberaden, uitzitten.

 

Goed dat je niet toegeeft aan de drang van de schoonouders. Jullie gaan al een stuk mee door een jongetje wel te vernoemen, al is het als tweede naam. Ik zou je alleen idd nog willen vragen om even na te denken over wat Ursela zegt. Meteen al dreigen met sancties maakt de sfeer niet beter en kan idd leiden tot juist extra koppigheid en daar komt onherroepelijk veel verdriet uit. Bekijk het verlangen van je schoonouders met liefde en begrip.. voor hun is de traditie zó belangrijk dat ze er in vast zitten. Maar het geeft het kindje wél een plek in de Armeense familie.. En de roots zijn óók voor jouw kindje heel belangrijk. Dat weet ik uit ervaring met mijn vriend:

Hij heeft zijn roots altijd moeten missen (door de adoptie), is tot zijn 25ste alleen maar met pure nederlanders in aanraking geweest. Zijn biologische moeder is indisch. Die herkenning van een andere cultuur, ander temperament, ander uiterlijk heeft hij altijd ontzettend gemist. Zodra hij haar ontmoet had en met de familie kennis had gemaakt, viel heel veel ineens op zijn plaats. Hij was 'thuis'. Nu nog steeds is die indische achtergrond heel belangrijk voor hem.

 

Ps: wat betreft de kraamkamer ben ik echt heel strikt: alleen mensen erbij die ik erbij wil hebben! eerst in alle rust kennis maken met de kleine, ik en mijn vriend en dan mijn dochtertje. Binnenstormen wordt echt NIET getolereerd! Wij hebben de schoonouders wel gemeld dat ze geboren was, maar van te voren aangegeven dat we niet wilden dat ze meteeen al bij de geboorte op de stoep zouden staan...

Posted

Hoi Hope30,

 

sorry maar jullie zijn volwassen mensen en het is jullie kind!! ja ik ben er heel makkelijk mee, gewoon de naam doen die jullie wilden, en wat zn ouders ervan vinden vind ik zelf onbelangerijk... dalijk bemoeien ze zich ook nog met de opvoeding etc.... sorry maar ik zou me er niet druk om maken en lekker doen wat je wilt

 

gr

Guest Hope30
Posted

Hoi Yola,

 

Pffff jullie zitten ook niet in een makkelijke situatie. Hebben zijn adoptie ouders nooit over zijn biologische ouders verteld? Ik ben zelf half Indisch en weet wat de Indische cultuur, opvoeding, traditie inhoud. Ik kan me zijn beslissing, (jullie beslissing), heel goed voorstellen. Wat gaat er bij jullie gebeuren als jullie vertellen dat jullie niet vernoemen? Wordt he dan een megaruzie? Of totaal negeren? Gisteren vertelde mijn man dat het zweet hem uitbreekt bij het idee dat hij in augustus naar zijn ouders toegaat om te vertellen over de naam. Hij zegt: mijn ouders zijn zulke koppige/ domme mensen, ik snap het niet. Mijn broer en ik krijgen het hun niet aan het verstand gebracht over bepaalde dingen. Bijvoorbeeld, ze wonen nu al 40 jaar in NL. Mijn schoonvader spreekt aardig Nederlands, en leest een beetje, maar schrijft totaal niet. Mijn schoonmoeder spreekt niet eens fatsoenlijk Nederlands!!! En weigerd ook te leren. Nu ze 65 jaar is, zegt ze nu pas, ik wil het opzich wel leren, toch makkelijker.....pfffff......heb er maar moeite mee hoor!

 

Yola, en Ursula, ik heb idd nog eens nagedacht wat Ursula schreef. Dat gelijk beginnen met sancties alleen maar averechts kan werken. Ik denk dat je gelijk Hebt Ursula. We gaan wel vertellen hoe wij het willen. We gaan dit vertellen, inprenten, dwingen, en evt steeds ons kindje alleen in huun bijzijn, niet waar iemand anders bij is, de naam steeds zeggen. Bijvoorbeeld: we hebben vandaag zo'n leuk pakje voor .... gekocht. Snap je? Qua verloskamers, we gaan dit heel duidelijk vertellen aan iedereen die bij ons is in het zh. Dat we pertinent niet willen hebben dat er maar iemand in de kamer komt, en ook niet net na de geboorte. Pas als, (hopelijk) de borstvoeding is gelukt, kindje en ik zijn gewassen. Dan pas.....

 

Nogmaals aan iedereen, erg bedankt voor jullie advies, begrip en lezend oog, hahaha! We komen er wel uit, hoe dan ook, wat dan ook....Morgen maar eerst de geslachtsbepaling, wel gek idee dat we dit voor de 20 wekenecho doen. Het liefst had ik gewoon gewacht tot de 20 wekenecho. Maar de druk is nu zoooo hoog, het eist zijn tol. Mijn man is afgelopen zondag onwijs ziek geweest door de stress. Nou, hij kan er normaal supergoed tegen en is de rust zelf. Ik hoop ergens toch echt dat de echoscopiste, en de arts het verkeerd hadden gezien dat het een jongetje is. Ze keken toen met 16/4 weken. Volgens mij kan je het dan niet heel duidelijk zien. Ze zagen een puntje zeg maar. Maar volgens mij heb je in dat stadium dat een meisje en een jongetje dat heeft. Will see.....Ik laat het jullie morgen weten!

Posted

Hoi Hope,

ik weet niet precies hoe het gegaan is, maar vgs mij is hij na zijn 20ste op zoek gegaan naar zijn biologische moeder. De adoptieouders vonden het heel moeilijk. Wat zij vooral zien: de biomoeder heeft je toch afgestaan, die wilde je niet hebben. Wij hebben al die jaren voor je gezorgd, anders was je in het kindertehuis gebleven. Dus wat wil je nu met haar?

Terwijl hij ziet: mijn moeder heeft me niet wíllen afstaan, het moest van de streng katholieke indische familie (ongehuwd zwanger, schande etc), ze heeft me weer terug willen halen, maar toen was het te laat. Ik draag een naam die niet bij mij hoort (van mijn adoptieouders). Je kunt familie en 'roots' niet afdwingen.

En dat laatste is juist wat de adoptieouders proberen.. het is een lastige situatie en ik snap beide kanten op zich wel. Ik snap alleen niet waarom de adoptieouders er zo dwingend en totaal niet inlevend mee omgaan. Dat drijft mijn vriend (en mij inmiddels) alleen maar verder weg. En dat is gewoon super jammer.

Tja, de bonje die we krijgen.... we zijn inmiddels wel wat gewend. We zullen proberen het te laten overdrijven en ik ga proberen rustig te blijven, niet mee te gaan met verwijten etc en begrip te tonen. Maar wel mijn grenzen te stellen. ze zijn inmiddels al achter in de 70 en dan kan je ook niet heel veel meer verwachten. Jammer is dat he? Maar wat voor zowel mijn schoonouders als de jouwe geldt: ze komen uit een hele andere cultuur en tijd. Toen zij opgroeiden was dankbaarheid aan je familie, traditie etc vanzelfsprekend. Er is toch wel heel veel veranderd hoor, qua openheid, onafhankelijkheid en individualiteit.

Ook hoe er met adoptie werd omgegaan is echt 180 graden gedraaid. We weten nu veel meer hoe belangrijk 'je herkennen in je familie' is voor een gezonde hechting van een kind. en wat voor littekens het ook bij een babytje achterlaat als het wordt afgestaan. tja... we wachten het maar af.

 

Goh meis, ondertussen zit jij maar in de stress. zo zou het idd niet moeten zijn, dat je bijna hoopt op een meisje omdat je dan de sores niet over je krijgt.... sterkte!

Laat je nog even weten wat de uitslag is morgen?

Guest Hope30
Posted

Tjee, wat een verhaal yola.....pffff.....weet niet wat ik moet zeggen hoor!! Ben toch weer down to earth. Omdat de situatie waar jij en je hubbie inzitten naar mijn inziens 10x erger is dan waar ik nu mee moet dealen.....Weet je wat ik wel heb geleerd? Dat idd oudere mensen, mijn schoonouders zijn 65 jaar en tegen de 70 jaar, niet meer kan veranderen of de dingen van een andere kant laten bekijken. Omdat het zit nu eenmaal zo diep ingebakken. Je kan alleen nog proberen de scherpe randjes af te halen, maarja....Wat betreft dat de biologische moeder van jouw man zwanger is geraakt zonder een huwelijk, en dat het een enorme schande is, herken ook in de opvoeding van mijn moeder. Ze zei vroeger tegen mij: als jij zwanger raakt voor je 21ste, zonder een stabiel, goede vaste relatie. Dus per ongeluk, one night stand, 1 maand fun enz, dan wordt je door mij en de indische familie voor "dood" verklaard.....Echt heeeeel heftig. Ik heb ook enorm respect voor mijn moeder. Eens in het jaar hebben we ruzie en knalt het. Vroeger, toen ik zo puberde, kan ik me nog herinneren dat ik iets flikte wat mijn ouders absoluut niet waardeerde. Het was winter en 's avonds. Ik zei: ik ga weg. Toen zei mijn moeder: goed Hope, als jij nu gaat, kom je nooit meer binnen. En idd, de deur was gesloten, zat ik daar huilend in het hallteje voor de voordeur, vriezend koud. Maar ik mocht niet naar binnen. Mijn vader, die Nederlands is, heeft andere opvattingen en was wel erg kwaad op me, maar kon het niet over zijn hart halen, en is midden in de nacht de trap af geslopen en mij naar binnen gelaten. Ik wil dus er mee zeggen dat Indische opvoeding keihard KAN zijn...

Waarschijnlijk waren/zijn de adoptie ouders van jouw vriend erg bang om hem kwijt te raken, en reageren ze op die manier, maar zien niet in dat ze sowieso met zulke houdingen de hele boel stuk maken....Stom he? Je klinkt er wel erg rustig onder, knap van je, en ook dat jij je grenzen stelt. Heel knap!!!!!!!!!!!

 

Ik laat het morgen gelijk weten. Ben erg erg benieuwd. Beide is zoooooo welkom, maar idd, gevoelsmatig, het gezeik, hoop je heel stiekem op een babygirl. Maar beide is echt prima. Als het maar gezond is!!!!!

 

Jij hoeft ook nog maar eventjes he? Hoe gaat verder? Spannend joh!

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use