Een toekomst samen zonder kindje

[Gast Guusje]

Lieve allemaal,

 

Heel heel erg bedankt voor jullie lieve woorden. Het doet ons enorm goed!

 

Hier gaat het naar omstandigheden goed, we krijgen enorm veel steun van familie en vrienden. Zo waardevol!

[Frannie]

Lieve Guusje. Ik ken je niet van het forum, maar je verhaal en het verdriet zijn zo herkenbaar.

Ook wij hebben 3 weken geleden de stap gezet om te stoppen met de MMM.

 

We hebben 3 icsi pogingen achter de rug die steeds eerder mis gingen.

Fysiek en emotioneel hebben wij de grens bereikt.

 

Na zolang gewacht, gehoopt te hebben op een wondertje, staan ook wij nu met lege handen.

Ons leven zal niet het leven worden, dat we voor ogen hadden.

We zullen helemaal opnieuw op zoek moeten naar nieuwe dromen, nieuwe wegen.

 

Op dit moment nemen wij vooral de tijd voor het verdriet en de verwerking hiervan.

We hebben een afscheidskaartje gemaakt en dat een paar dagen geleden naar familie, vrienden en collega's gestuurd.

Op het kaartje stond een gedicht dat ik heb geschreven en waarin ik vertel hoe het voor ons is om geen kinderen te krijgen.

Voor ons was dat heel belangrijk. Ongewenst kinderloos zijn is zo onzichtbaar.

Hierdoor hebben we het zichtbaar en beleefbaar gemaakt.

De warme reacties die we tot nu toe gekregen hebben, zijn heel fijn.

Het onzichtbare is daardoor even zichtbaar geworden.

 

Ik wens je heel veel sterkte en kracht.

Ik hoop dat het jullie lukt om een nieuwe toekomstdroom te vinden en dit verdriet een plekje te kunnen geven.

 

liefs

 

Frannie

[KrisKras]

Lieve Guusje, heel veel sterkte van nog een kinderloze moeder die weet wat je doormaakt...

 

KrisKras

[niki]

Lieve Guusje en alle anderen die helaas hetzelfde verdriet moeten leren dragen, ik vind het zo ontzettend jammer en verdrietig voor jullie. Ik ken de onmacht en het verdriet heel goed, gelukkig mocht mijn pad toch een andere kant op gaan want ik had niet geweten hoe het verder had gemoeten... Prachtig wat je hebt gedaan Frannie, heel mooi.

Ik wens jullie allen kracht, liefde, licht en fulfillment en hoop dat jullie kunnen vinden waar al deze liefde op zijn plek zal zijn. Liefs, niki

[Gast Guusje]

Nu 3 maanden verder, en eigelijk gaat het naar omstandigheden goed. Ik verbaas me er eigenlijk over. Ik heb het gevoel dat er een enorme last van mijn schouders is gevallen, en het voelt raar genoeg fijn! Tuurlijk zit er nog een enorm verdriet in me, dat zal ik altijd mee dragen, maar het is goed zo.

 

Af en toe heb ik nog wel eens van die dagen dat het me opbreekt, dan rollen de tranen over mijn wangen, het besef is dan goed te voelen. En die confrontaties soms zijn lastig, ik moet hier nog echt mee om leren gaan. Het heeft tijd nodig.

 

Frannie, ook jullie enorm veel verdriet! Gatsie! Maar wat mooi van de kaartjes (mooi is niet echt het juiste woord) en wat doen die reacties je goed he? Wij hebben iedereen die belangrijk voor ons is gebeld. Heel moeilijk, maar ook wel goed zo! Hoe is het nu met je/jullie?

 

Niki, dank je wel voor je lieve woorden.

[Moon74]

Respect!

[minoes]

Ben er stil van sterkte meiden

Heel veel kracht toegewenst en geluk en liefde op jullie heen

 

Liefs

[Sienna]

Lieve Guusje en alle anderen met dezelfde pijn,

 

Waarom zijn er zoveel vragen

waarom is er zoveel pijn

waarom zijn er zoveel dingen

die niet te begrijpen zijn

 

:rolleyes2:

 

Heel veel kracht en sterkte allemaal!

liefs.

[witje]

Siena wat een simpel maar o zo mooi gedichtje....

 

Zeker heel oneerlijk dat sommige met lege handen achterblijven.

[mijnbaby]

Wat moeilijk en pijnlijk.. maar moedig dat je kiest voor je zelf en je huwelijk.. de MM is mentaal en lichamelijk een HEL!

ik wens je veel sterkte bij deze moeilijke beslissing...

[Gast Guusje]

Bedankt voor de lieve woorden, en het mooie gedichtje.

 

Net terug van vakantie samen met mijn man. Het was heerlijk, veel gelachen en af en toe een traan. Maar nu merk ik dat ik de tijd heb om na te denken. Ik ben alles aan het her beleven, en het doet zo'n pijn! Alles komt weer boven, en hoe! Ik ben altijd maar door gegaan, gelijk weer door, en gelijk weer vooruit kijken. Maar nu komt de klap. Ik heb nooit de tijd genomen om iedere gebeurtenis een plaats te kunnen geven.

Als ik nadenk wat me het meeste pijn heeft gedaan dan is het toch het moment dat ik daar alleen lag op de OK voor de curettage. Als ik daar aan terug denk ...... dan komen de tranen. Er waren wel mensen bij me, maar niet mijn man. En hem had ik juist zo nodig. Het doet pijn.

Gister was een zware dag, ik brak. Tranen die niet wilde stoppen. Mijn man en ik gaan er zo anders mee om, en ik respecteer zijn gevoelens, en hij de mijne, maar toch is het lastig elkaar te begrijpen. Maar gelukkig konden we samen huilen, en elkaar goed vast houden.

Misschien is het toch tijd om er eens met iemand over te gaan praten, om alles een plekje te kunnen geven. Maar ik zie daar zo tegen op.

 

Gelukkig heb ik veel fijne mensen om me heen met wie ik er goed over kan praten, maar wil ze ook niet iedere keer met mijn verdriet belasten.

 

Het is moeilijk, en gun dit verdriet niemand.

[Meiske74]

Lieve Guusje,

 

mijn hart breekt bij het lezen van je bericht, het lezen over de onbeschrijfelijke pijn die je voelt, de eenzaamheid die je voelde bij de curetage, en de tijd daarna. Ik vind het moeilijk om te reageren, het voelt een beetje als geen recht van spreken hebben omdat we inmiddels I rond hebben lopen, ik weet dat jij dat niet zo ziet maar het is lastig.maarik wil graag reageren, over het verwerken van een intens verdriet. Ik kan je alleen maar aanraden om er met iemand over t gaan praten die je verder kan helpen. Na het plotselinge verlies van de jongens bij ik (6 weken na de vevalling) bij een medisch psychologe terrecht gekomen. Ik ben er blij om dat ik destijds die stap heb genomen.zij heeft mij ontzettend goed geholpen. Het aparte was dat ze niet eens echt veel deed.maar op de juiste momenten wist zij mij bevestigingen te geven de ik nodig had.nu ik het schrijf komen de tranen, puur omdat er veel bovenkomt maar ook omdat ik me afvraag als ik die stappen niet had genomen hoe had ik (wij) er dan nu voorgestaan?

Je man (partner) is je rots in de branding maar wat je schrijft, ieder gaat anders om met zijn of haar verdriet, verschil man/vrouw maar niet altijd even makkelijk, ookal geef je elkaar alle ruimte die er nodig is.

het. Echt lieverd, juist omdat je bij jezelf afvraagt of het misschien tijd is om met iemand te praten zou ik zeggen doen! X take care!

[Tool]

Lieve Guusje,

 

wat een pijn klinkt er door je woorden heen. Wou dat ik t voor je kon verzachten, maar dat kan ik niet. Ik weet dat erover praten wel helpt. Mijn hapto en bedrijfsarts zeiden dat en ik dacht in eerste instantie, ja daahaag, ik ga echt niet met mensen hierover spreken, zij weten toch niet wat en hoe ik me voel. Maar weet je meid, het helpt echt. Ondanks dat anderen wellicht niet zelf hebben meegemaakt wat wij hebben meegemaakt, zij kunnen je wel een luisterend oor bieden. En je voelt wel aan bij en met wie je het hierover kunt hebben.

Zo was ik donderdag in de sportschool en zag een collegaatje van m'n werk van een andere afdeling. Blijkt dat zij twee IVF's heeft gehad. Zij heeft gelukkig wel mogen ervaren dat het gelukkigs, maar ze is zich wel ervan bewust wat voor geluk en zegen da ze heeft gehad. Ze wist ook hoe ik me voelde en voel. Een verademing om het met iemand erover tekenen die ook wist wat de hormonen met je doen.

hopelijk vind je iemand met wie hoever je gevoelens van verdriet en wellicht je momenten van eenzaamheid kunt praten.

je stukje over je curretage heeft me diep geraakt. Juist zoiets zwaars en moeilijks wil je niet alleen meemaken en ervaren. Ik voelde me ook alleen, ondanks dat A. Er bij was toen hij me moest achterlaten in de kamer. Bij het bijkomen uit de narcose heb ik tranen met tuiten gehuild, zo alleen voelde ik me en ik had A. nodig. Hem zág ik pas veel later toen ik alweer op m'n kamer lag. Dit zijn niet de momenten die je alleen moet meemaken, maar met je man of partner. Iedereen gaat inderdaad op zijn of haar manier om met het verdriet. Maar belangrijk is dat je het wel deelt met elkaar en dat doen jullie wel als ik het zo lees.

 

Meid, veel sterkte voor nu en de komende periode. Je krijgt van mij een dikke knuffel bij onze meeting de 20e (of ben je er niet bij?)

 

liefs,

Tool

[Belladonna]

Lieve Guusje,

Ook ik heb erg veel baat gehad bij professionele hulp. Had je dit een jaar geleden geschreven dan had ik gezegd ja dag, dat kan ik zelf wel. Maar toen ik in januari dit jaar een burnout opliep moest ik wel aan een psycholoog en het heeft me echt geholpen. Ik ben ook een keer samen met mijn man gegaan, helemaal niets voor hem, maar hij deed het voor mij. Maar uiteindelijk kreeg de psycholoog dingen uit hem die ik hem nog niet eerder had horen zeggen terwijl we best goed kunnen praten met elkaar. Dat ik nu zwanger ben is een wonder, maar het proces van afsluiten,die definitieve keuze maken, niet meer verder hollen maar echt stilstaan en het intense verdriet voelen, dat blijft altijd bij me.

Veel succes meis met jullie moeilijke en oneerlijke proces.

liefs, Donna

[Beanie]

Lieve Guusje,

 

De tranen springen me in de ogen bij het lezen van jouw bericht... Over de gevoelens na het stoppen met de behandeling kan ik (nog) niet meepraten maar wel over de eenzaamheid die je voelt als je voor OK moet na een MA... Heb het helaas 2x meegemaakt. De tweede keer had ik mazzel dat het mijn eigen collega's waren die er bij waren, wat heb ik gehuild toen ik op de afdeling kwam om voorbereid te worden... Ze waren superlief voor me, dat wel, maar wat was dat moeilijk...

En nu nog, als ik zelf bij deze ingreep aanwezig ben, heb ik het toch zo te doen met deze dames... Sommigen zijn zo nuchter, anderen zo emotioneel. Als er tranen bij zijn kan ik zo weer mee huilen met ze...

 

Heel veel sterkte! Liefs, Beanie

[Raba]

Guusje wat fijn dat de vakantie zo lekker is geweest. Snap je gevoel zo goed en het is zo herkenbaar.

Een leven zonder kind willen wij niet. Vandaar dat we voor adoptie hebben gekozen.

Heb zelf ook met iemand gepraat dat is erg fijn erg aan te raden. Elke dag is anders de ene dag kan je het gemis aan de andere dag ben je verdrietig,boos,teleurgesteld. Ken al deze momenten. Door deze hele ww is de liefde voor mijn man en ik heviger dan ooit. Ervaar je dat ook? Heel veel kracht en een gelukkig leven voor jullie samen toe gewenst.

[Henne]

Och lieve Guusje....wat kan ik zeggen om je te helpen... Ik herken net als veel anderen die eenzaamheid vlak voor/na een curettage. Het verdriet van het onherroepelijke op dat moment, het is gedaan, over, weg.....en dan ben je zo alleen dat is je niet voor te stellen.

 

Als je eraan denkt om met iemand te gaan praten, zou ik dat zeker doen. Mij, ons, heeft het enorm geholpen. Je kunt je misschien ook de verhalen over mijn haptonomie nog herinneren...ontzettend confronterend, maar zo vreselijk veel aan gehad. En de confrontatie komt vroeg of laat toch, misschien dan juist fijn om het min of meer 'gecontroleerd' te laten gebeuren...? Wat ik zelf het prettigste vond, was dat die persoon (de huisarts, psychologe, haptonome) er was om op dat moment naar mijn verdriet te luisteren. Zonder dat ik me bezwaard hoefde te voelen, zonder goedbedoelde adviezen of verhalen over die en die die ook.....het ging op dat moment alleen om mij en mijn gevoel en dat was ontzettend fijn.

 

Lieverd, veel sterkte. Wat jij, jullie meemaken zou niemand mee moeten maken en ik wou dat ik iets kon zeggen of doen da het minder moeilijk maakte xx

[Gast Guusje]

Lieve meiden,

 

Heel erg bedankt voor jullie enorm lieve woorden. Het doet me goed. Via mijn werk heb ik de mogelijkheid om met iemand te gaan praten. Mocht dit niet zijn wat ik nodig heb ga ik toch maar eens naar de huisarts.

 

Het gaat nu gelukkig weer ietsjes beter, het zijn veel up's en down's. Ik besef nu ook pas hoe heftig het hele IVF traject was, en ineens valt het weg, het is gewoon nog niet allemaal te bevatten.

 

xxx

[Matroosje]

Hallo Guusje,

 

Ik zit een beetje in het zelfde schuitje als jij. Wij hebben 4 IVF behandelingen achter de rug. Bij de laatste IVF behandeling ben ik een aar dagen zwanger geweest, maar helaas heeft de zwangerschap niet doorgezet. Wij hebben nu ook besloten om te stoppen.

 

Ik weet dat het een goede beslissing is geweest, maar ik merk dat ik er op dit moment erg veel last van heb. Ik ben eindeloos moe, heb nergens zin in. Nu kijk ik naar buiten en zie dat het geweldig mooi weer is. Normaal zou ik heerlijk gaan wandelen of fietsen, maar vandaag kan ik me er niet eens toe zetten om te gaan douchen. Op mijn werk heb ik heel erg veel moeite om me te concentreren. Ik krijg mijn werk niet af, vergeet dingen te doen enz... Het is allemaal veel heftiger dan ik me had voorgesteld.

 

Ik weet dat het een fase is waar ik door heen moet, maar op dit moment baal ik er flink van.

[Gast Guusje]

Het is al weer een jaar geleden dat we slecht nieuws kregen uit het ziekenhuis. 2 lege vruchtzakjes. Het is nog steeds zo onwerkelijk allemaal, en zeker omdat we nu definitief gestopt zijn. We waren zo dichtbij, en dan toch met lege handen staan.

 

Vandaag wil ik stil staan bij mijn 2 engeltjes en alle andere engeltjes die er zijn. Het doet pijn, de gedachte dat er zo vele verdriet hebben net als ik.

[Ceeke]

Lieve Guus, ik denk met je mee aan wat had kunnen zijn... Jullie twee kleine sterretjes daarboven, niet alleen maar omringd door velen... Wat een verdriet maar ook wat een licht... Een hele dikke knuffel voor jou en jullie! Houdt elkaar stevig vast en laat die tranen er zijn.

 

Liefs,

[witje]

Guusje veel sterkte vandaag....

[Meiske74]

Lieve Guusje,

 

ik denk ook aan jullie, jullie engeltjes die inderdaad zoals Ceeke omschrijft, niet alleen zijn en omringd worden door vele andere o zo gewenste engeltjes.

een jaar geleden....een jaar is een voor velen gewoon een jaar maar voor jullie een periode waarin ontzettend veel gebeurd is. Lieverd, heel veel sterkte!!

 

 

Liefs

Babeth

[Henne]

Guusje veel sterkte. Dit verdriet is zo stil, maar zo aanwezig helaas voor veel te veel mensen.

[rubster]

Lieve Guusje,

 

Owh zo herkenbaar. Te veel sterretjes aan de hemel en helemaal deze dag. Dikke knuffel voor jou.

 

Liefs

Ruby