Ga naar inhoud

Lars en Nick geboren en overleden (26-2-2010)


Meiske74

Aanbevolen Berichten

  • Reacties 196
  • Aangemaakt
  • Laatste Reactie

Top Posters in dit Topic

Oh lieve Babeth,

 

 

 

Wat een verschrikkelijk nieuws, ik heb er gewoon geen woorden voor.

 

Ik kan jou en Martijn alleen maar heel veel kracht en sterkte toewensen om met dit immense verdriet om te gaan. Het leven is af en toe zo onrechtvaardig, nauwelijks te bevatten.

 

 

 

Heel veel liefs, Aafke

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Babeth en Martijn,

 

 

 

Wat een verschrikkelijk nieuws, dit is heel hard. Op een moment ziels gelukkig vanwege de bijzondere zwangerschap en dan dit.

 

Heel knap van je dat je je verhaal al hebt kunnen doen.

 

Wij zijn onze zoon ook verloren tijdens de zwangerschap, een andere situatie, maar hoe jij je verdriet omschrijft is heel herkenbaar.

 

 

 

De komende tijd zal heel moeilijk zijn. Ik hoop dat jullie samen dit verdriet kunnen delen, en dit jullie nog sterker maakt.

 

Weet dat je twee engeltjes op je schouder hebt....

 

Ik wens jullie zo ontzettend veel sterkte en liefde toe.

 

 

 

Veel liefs

 

Francis

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oh nee Babeth! Wat een nachtmerrie zijn jullie in terecht gekomen.

 

:,( Waarom? De wereld op de kop. Hopelijk vinden jullie kracht, om weer op te staan in de ochtend, om met het verlies te leren leven (weggaan doet het nooit maar ook dat wil je eigenlijk niet, alleen dat het dragelijk wordt want Lars* en Nick* willen jullie ook niet vergeten), om weer een nieuwe dag door te komen. Een enorme berg sterkte en kracht gewenst, en toch ook hoe tegenstrijdig het ook mag klinken gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoons en met het vader en moeder worden.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve babeth en man,

 

 

 

Ik heb je verhaal ecgt net tranen zitten lezen en ik weet echt niet wat ik tegen jullie moet zeggen. Het verdriet dat jullie hebben kan je niet beschrijven. Hoop dat jullie in de komende tijd veel steun en liefde bijeljaar kunnen vinden en het zo goed mogelijk kunnen verwerken. Vergeten zullen jullie het nooit. Veel sterkte voor jullie maar ook voor familie en vrienden.

 

 

 

Dikke knuf

Link naar reactie
Delen op andere sites

Neeeeeeeeeeee dit mag niet waar zijn!

 

Dat mag niet dat kan niet!

 

Alles was zo goed.

 

Ik lees het nu pas sorry:(

 

Vind het zoooo erg voor jullie:(

 

pfffffffffff

 

Hele dikke knuffel

 

xxxxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Babeth en martijn,

 

 

 

ik zit met een brok in mijn keel jullie verhaal te lezen. Heb er geen woorden voor. Hopelijk hebben jullie veel steun aan elkaar en de mensen om jullie heen. Heel veel sterkte in deze verschrikkelijke periode.

 

 

 

Liefs, Linda

Link naar reactie
Delen op andere sites

Babette en Martijn,

 

 

 

Mijn oprechte deelneming.....ik vind het zo erg dat jullie dit is overkomen, ongelovelijk..... heb ook bij je verhaal een potje zitten grienen. Ik wens jullie samen heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Woorden zijn nu teveel....

 

 

 

Dinky

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hallo lieve mensen

 

 

 

bedankt voor jullie hartverwarmende reacties.

 

Dat doet ons goed, alhoewel de pijn niet te beschrijven valt...

 

het is nu precies een week geleden dat onze mooie ventjes gecremeerd zijn, nog steeds niet te bevatten! soms lijkt het nog of we in een boze droom beland zijn.

 

Ik blijf ook gewoon doortellen hoe ver ik nu zou zijn, a.s. zondag zou het 24 weken zijn, de magische grens van enige overlevingskans....

 

Deze week gaan we de kaartjes die we voor Nic_k* en Lar_s* hebben laten maken versturen, zij hebben recht op een mooi kaartje. Gisteren hebben we alle kleertjes en spulletjes die we voor ze hadden in een mooie rieten kist gedaan die voor altijd op onze slaapkamer zal staan. Wat was dat moeilijk om alles in te pakken, maar we moesten iets, iedere keer geconfronteerd worden met de spulletjes op "hun" kamer is ook erg pijnlijk.

 

Ik hoop dat er weer een moment komt dat ik wat actiever kan zijn op het forum. ik heb hier altijd veel steun ervaren.

 

Naar buiten gaan alleen lukt me nog steeds niet, zoiezo, de deur uitgaan is een enorme opgave, ik weet niet wat ik meemaak, ik kom nu een kant van mezelf tegen die mij geheel onbekend was.

 

Mijn man en ik hebben gelukkig heel veel steun aan elkaar en we worden ook zeer zeker niet vergeten door vrienden en familie maar dat verschrikkelijke gevoel he, ik kan het niet verwoorden.

 

Ik ben blij dat ik aan iedereen gemeld heb (via mail of dit forum) hoe die vreselijke bevalling was gegaan, op de een of andere manier mag niemand het idee hebben dat de bevalling was begonnen omdat er met een van de jongens iets niet goed zou zijn, zij waren helemaal gezond, het lag aan de vliezen, deze konden de harde groei niet aan in ieder geval omdat ze samen de vruchtzak deelde en mogelijk omdat het de eerste zwangerschap was.

 

Zo oneerlijk, ik blijf erbij. Ik zie zo op tegen de komende 3,5 maanden , de zomer van 2010 zou bij ons helemaal in het teken van de komst van Lars en Nick staan, het liefst laat ik me in een diepe slaap brengen en pas ergens in september weer waker worden....

 

Jeetje, ik heb op het forum weleens gelezen dat lotgenoten hun kinderen verloren, dan liet ik een berichtje achter hoezeer ik met ze meeleefde en sterkte en kracht toewenste, ik bedacht me dan hoe vreselijk het was wat men meemaakte maar nu we het zelf meemaken, het is niet te verwoorden, de pijn valt echt niet te beschrijven.

 

 

 

het ene moment doe ik niets anders als huilen en voor me uitstaren, het andere moment probeer ik echt weer dingen op een rijtje te zetten.

 

het heeft er zelfs toe geleid dat we vandaag weer een afspraak met Brussel gemaakt hebben. De wachttijden zijn er lang en afzeggen kan altijd nog.

 

We belden met een dubbel gevoel, kunnen we het wel maken tov. onze kanjers? tsja, wat is het goede moment. in het crematorium hebben Martijn en ik nog ruim een uur samen met ze gezeten, en we hebben alleen maar tegen ze gepraat, toen ook gezegd dat Lar_s* en Nic_k* altijd in onze gedachten blijven en zij altijd onze eerste kindjes blijven, ook als er ooit nog een broertje of zusje zou komen in de toekomst.

 

 

 

lieve mensen, nogmals bedankt voor jullie steun!

 

 

 

liefs

 

babeth

Link naar reactie
Delen op andere sites

Beste Babeth en man,

 

 

Wat een verhaal, heb het net gelezen, de pijn die jij voelt lees je door de regels heen, je kan het heel goed verwoorden. Ik weet niet wat ik schrijven moet, hier zijn geen woorden voor, het leven is soms zò oneerlijk. Ik hoop dat jullie heel veel steun aan elkaar hebben, maar ook van anderen krijgen.

 

Heel erg veel sterkte gewenst...

 

 

Isolde

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.



  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden