Zijn er nog 40+ meisjes hier? :)

[Bailey2021]

Ik vergat nog iets te delen.

Vrienden van ons zijn na 8 jaar proberen in de UK uiteindelijk beland in het buitenland. Ze zijn van A tot Z begeleid door een paar dat hetzelfde traject heeft doorlopen. De kosten zijn zeer laag, vooraanstaande kliniek en technologie en het was in 1 keer raak. Ze hebben nu een gezonde zoon van 1.
Ik heb tussendoor al contact met Becky gehad, ontzettend lieve vrouw.

Bij deze de link:

https://www.yourivfjourney.com/

[Kitje]

Hoe is het met jou @Chrissy?

@Bailey2021 ik snap heel goed dat je het dan nu lastig vind om jouw positieve verhaal te delen, verdriet en vreugde gaat soms gewoon samen hier, maar juist ook de positieve verhalen kunnen een ander hoop geven.

Ik weet uit eigen ervaring dat het heel confronterend kan zijn als een ander dan wel zwanger is, of verder gaat waar jij gestopt bent en dat is keihard, maar zo is het leven.
We zitten hier allemaal in een lastig proces wat of heel veel geluk geeft, of heel veel verdriet en daartussenin hebben we hoop.
Ik heb zelf gehad dat iemand hier tegelijk zwanger was met mij, het scheelde maar een paar dagen, bij mij ging het mis, heel laat nog, na de 13 weken en zij heeft nu een prachtige dochter, hard en confronterend, maar ik gun haar van harte haar geluk.

Dit jaar had ik het andersom, liep ik weer gelijk met iemand, scheelde een week of 2, bij haar ging het mis en ik ging wel door, dat voelde voor mij ook lastig en kon me ineens heel goed voorstellen hoe dat zij zich gevoeld moest hebben vorig jaar.
Het is gewoon lastig, maar ja, daar is nu juist dit forum voor.

Dat gezegd hebbende, proficiat Bailey met dit dubbele geluk, wat een mooi nieuws zeg, twins!
Ik kan me goed voorstellen dat je geschrokken bent van de bloeding, maar gelukkig was alles goed.
Het bruinverlies moet je je geen zorgen over maken hoor, dat is gewoon oud bloed van de bloeding die je gehad hebt.
Een bloeding kan veel oorzaken hebben en kan door heel simpele dingen veroorzaakt worden.
Sex kan een bloeding veroorzaken, een keer een harde drol uitpersen ook, maar ook het inbrengen van een poezenbol kan een bloeding veroorzaken en dat is allemaal onschuldig.
Ik geloof dat iets van 25%  van de zwangeren in de eerste 16 weken bloedingen heeft en als je dan kloppende hartjes hebt gezien is het meestal iets onschuldigs.
Maar ik snap je zorgen, die zou ik ook hebben.

Over week of 3 dan de termijnecho voor jou denk ik? 
Spannende weekjes vond ik dat altijd, ik leefde echt van echo naar echo, van afspraak naar afspraak en was iedere keer weer opnieuw bang voor bad news, maar het kwam nooit, lang in ongeloof gezeten dat het echt gelukt was, net als jij nu.
Probeer te genieten van deze 2 wondertjes en ik verneem graag af en toe hoe het gaat met je 

[Paulma]

Hi lieve dames!

Ik heb het forum even vermeden.... Maar kom nu toch weer in de lucht. Misschien maar voor kort, daar kom ik zo op terug.

@Kitje geniet je van je verlof? is die kleine nog lekker aan het groeien? Hoe gaan je nachten en nog steeds alleen maar gezonde kost?
@Bailey2021 Super fijn nieuws voor jou! Behalve dat bloedverlies. Helemaal eens met Kitje, maar het is natuurlijk fijner als je geen verlies hebt en daar helemaal niet over na hoeft te denken. Fijn dat je wel meteen kon zien dat alles goed was. Hoe kijk je aan tegen een tweeling(zwangerschap)? Het lijkt mij fantastisch maar natuurlijk ook spannend.

@Chrissy hopelijk gaat bij jou ook alles goed! 

Lieve berichtjes allemaal van jullie om mijn teleurstellende nieuws!! 

Ik heb de afgelopen week veel gehuild! Ook gesprekken met mijn man gehad, maar nog geen knoop doorgehakt. Ik heb intussen mijn verzekering omgezet naar UMC want daar kan een 4de IVF/ICSI worden vergoed via een aanvullende verzekering (en geen medische keuring). Dus dat heb ik voor de zekerheid maar wel gedaan, hoewel onze gesprekken tot nu toe ook wel richting stoppen gaan. Het is een hele lastige afweging..... Maar daar misschien later nog eens over. Want nu even iets anders.....

Ik maak mijzelf GEK!  Zoals ik jullie vertelde zou de cryo teruggeplaatst worden in een natuurlijke cyclus. Op cyclusdag 10 lag er een prachtige follikel van 22mm klaar, die uiteindelijk met behulp van Ovitrelle gesproken is op woensdagochtend 1 dec (waarschijnlijk tussen 07:15-11:15, dat is 36-40 uur na de Ovitrelle spuit). Ik heb maandagavond 29 november rond 22:30 seks gehad en woensdagochtend rond 08:00. Dus zelf lekker ons best gedaan. Dan was eigenlijk de bedoeling dat zondag 5 december er een cryo bijgezet zou worden. maar zoals jullie weten, is die de prullenbak ingegaan 

Eigenlijk zou ik dus dubbele kans hebben, zoals wel natuurlijk als de cryo. En nu voel ik van alles!!!! Vanavond om 19:15 is het precies 14 dagen geleden dat ik de Ovitrelle heb gezet. En komende woensdag is het de 14e dag na mijn ovulatie. Sinds gister heb ik steken richting mijn liezen, ik heb een aambei (sorry voor het detail, maar die heb ik bijna nooit en wel ook vlak voor een eerdere positieve test), ik heb honger en slaap slecht (dat herken ik ook van mijn eerdere positieve testen) en ben gedurende de middag een beetje misselijk. Ik ben zo bang dat ik mijzelf helemaal gek maak en uit alles hoop probeer te halen.  Maar tegelijkertijd verzin ik deze klachten niet. Had ik de vorige maand geen enkele klacht behalve ongesteldheidskrampen ongeveer 3 dagen voordat ik ook echt ongetseld werd. Ik weet dat je van Progesteron ook dit type klachten kan krijgen, maar herken het niet van maanden dat er ook niets gebeurde. Ohhhh en ik had gisterochtend een heel klein beetje roze verlies na de seks. Ik dacht eerst misschien spotting voor ik ongesteld wordt. Dat heb ik we vaker, maar zou natuurlijk ook een heel klein beetje innestelingsbloed kunnen zijn. hoewel ik dat nog nooit eerder heb gehad. Wat denken jullie, zal ik morgen testen met een 2v5 van de kruidvat? Dan zit ik op 13DPO.... Ik ben al helemaal aan het fantaseren hoe ongelofelijk dat zou zijn, heb de uitgerekende datum al weer bekeken, wanneer verlof, wanneer misschien een eerste echo. Alles er op en eraan... Zeker omdat ik slecht slaap heb ik te veel tijd om daar allemaal over te fantaseren. Maar tegelijkertijd ben ik zo bang voor de teleurstelling  Het voelt bijna alsof ik dat niet aan kan. Helemaal wetende dat er mogelijk geen traject gaat volgen. Dat is ook zo dubbel, enerzijds wil ik deze teleurstellingen ook echt nooit meer. Maar als ik merk hoeveel het mij doet dat ik toch hoop heb..... PFFF wat een trajecten zijn dit toch! Soms voelt het alsof het nu pas helemaal binnen komt, van al die jaren. Misschien een soort cumulatief effect..

De Ovitrelle zal er nu wel uit zijn toch? Verder dus geen enkel hormoon gebruikt..... Hoe bizar zou het zijn, de arts gaf de cryo maar 5% kans bij de terugplaatsing, dus natuurlijk was de kans nog minder lijkt me (aangezien er dan ook nog eerst een bevruchting moest plaatsvinden)......

Wat ik ook doe, ik laat hier nog weten hoe en wat. Misschien kunnen jullie een beetje baby hormoon geluk mijn kant op sturen! Liefs

 

[Chrissy]

@Paulma  Owwwh, wat spannend zeg! Ben benieuwd of je inmiddels al hebt getest. Alhoewel ik niet altijd hele positieve verhalen hoor over de vroege testen. En ja, ik heb me daar ook een keer in verdiept *schaam*,  maar wie weet... Kan het me zo voorstellen dat je het aan de ene kant graag wil weten, maar dat je aan de andere kant ook zo bang bent voor wéér een teleurstelling. Owh, ik ga gewoon weer duimen voor je en oh ja, je heel veel baby hormoon geluk sturen! 

@Kitje Woow, wat gaat het nu voor mijn gevoel heel snel bij jou; gewoon al lekker verlof en aan het aftellen. En wat fijn om te horen dat alles met het kindje goed lijkt te gaan; al mooi ingedaald en loopt voor op groei. Het was toch de bedoeling om niet de 40 weken uit te zitten? Of heb ik dat verkeerd onthouden? Bij mij hebben ze ook afgeraden om het kindje langer dan 40 weken te laten zitten. Ik heb het nu al van 2 verschillende artsen gehoord, dus er zal wel iets van waarheid in zitten. Ik weet alleen niet meer of dat met onze leeftijd te maken heeft. Alhoewel ik dacht dat het bij jou een andere reden had? 
Fijn dat je inmiddels ook weet wat je wel en niet kan eten. Ik moet zeggen dat ik altijd een goede eter was, maar dat ik het nu 's avonds ook erg lastig vind om mijn eten weg te krijgen. Ik probeer maar kleine beetjes te eten en zoveel mogelijk toch gezond te eten. Ik moest ook zo lachen om jouw 'frietje speciaal'. Ook mijn 'guilty pleasure' van dit moment!  Ik zou het elke dag wel kunnen eten  

Met mij gaat alles gelukkig hartstikke goed. Inmiddels alweer 16 weken en ik voel me ook weer een stuk beter: Niet meer misselijk en vermoeid. Ik blijf het soms ook nog steeds ongeloofwaardig vinden; ik zwanger?! De 13 weken echo en de NIPT waren ook helemaal oké, dus ook weer een grote opluchting. Toch blijf ik het soms nog spannend vinden en leef, zoals Kitje ook zegt, nog steeds van afspraak naar afspraak bij de verloskundige om het hartje te horen. De weken die er tussen zitten ga ik dan soms toch weer twijfelen, maar dat zal ook nog wel een tijdje zo blijven vrees ik. 

Inmiddels heb ik het grote nieuws ook op het werk verteld en iedereen reageerde zooooo leuk en fijn! En nee, dat hadden ze niet zien aankomen bij mij haha. Mijn bazin dacht eerst dat ik haar kwam vertellen dat ik ontslag nam, dus die was al lang heel blij dat ik 'alleen maar' zwanger ben. Zelfs cadeautjes en lieve kaartjes van een aantal collega's gekregen, omdat ze het zo leuk voor me vinden  Ik vond het onwiiiijjjjjs spannend om te vertellen op het werk en achteraf was het dus echt nergens voor nodig. Ook weer typisch ik natuurlijk   

 

[Bailey2021]

Hi lieve meiden,

 

Dankjullie wel voor de lieve reacties. Zolang het jullie weer hoop geeft vind ik het fijn om te delen.

Gister de kleintjes weer even gezien met precies 9 weken (zie bijgevoegd) . Alles gaat goed, hartjes kloppen krachtig en ze hebben allebei een eigen vruchtzak.

Daar was de fertiliteitsarts erg blij mee.

Dit was mijn laatste afspraak bij haar, de 23e eerste bij de gyn. Dan indd de termijnecho en de NIPT bespreken, ik las dat die iets minder betrouwbaar is bij twee eiige tweeling (ik weet nog niet wat ze zijn)

Hoe ik aankijk tegen een tweeling? Ik besef het nog steeds niet. Het maakt veel los, blijdschap maar ook angst voor hun gezondheid en hoe ik dit voor elkaar ga boksen. Dit is heel normaal zei de dok.

Klein beetje bruinverlies is nog steeds van de oude bloeding indd, ze zag niks wat leek op een bloeding in mn baarmoeder.

@Kitje bedankt voor je lieve woorden en ik snap heel goed wat je zegt. Ik zat maandagochtend helemaal gespannen in de auto uit angst dat de echo niet goed was. Nu is de echo goed en ben ik weer bang dat de prenatale screening niet goed is en zo gaan we maar door. 

Hier had ik mijn eerste zwangerschap totaal geen last van maar ja, toen was ik 21.

@Paulma Heb je al getest? Ik stuur wat geluk jouw kant op .

Liefs xxx

 

 

[Paulma]

Helaas mijn lichaam heeft me voor de gek gehouden  

Ik heb niet getest maar ben vanmorgen al ongesteld geworden in plaats van morgen. Dus het is helemaal duidelijk! Die rot hormonen ook... wat die allemaal kunnen doen!! Bah!

Fijn Chrissy dat het goed gaat en je alweer 16 weken bent. Weet je eigenlijk ook al of het een jongetje of meisje zal worden? Of ga je net als Kitje voor de verassing? Wat mooi dat je je helemaal om niets zorgen had gemaakt om het op werk te vertellen. Geniet lekker van al die positieve aandacht. En ik snap wat je zegt dat het vertrouwen nog niet de overhand heeft en een beetje van mijlpaal naar mijlpaal gaat. Zo lang je elke mijlpaal maar op een goede manier behaald, gaat het uiteindelijk goed komen! 

Fijne dag lieve dames

 

 

[Kitje]

Wat klote zeg @Paulma dat je lichaam in combinatie met de medicatie je zo gefopt heeft.
Je hoopt dan zo dat het via de natuurlijke weg alsnog gelukt is en dan blijkt dat niet zo te zijn.
Wat een ontzettende domper moet dat zijn geweest, ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen tegen je, dus geef ik je maar gewoon een virtuele knuffel... 

Intussen ben ik eindelijk aan het genieten van mijn verlof, geen regeldingen en gedoe meer even en gewoon even niks moeten (behalve dan wat ziekenhuisafspraken hier en daar).
Het is wel raar om niet naar het werk te hoeven.

De kleine groeit nog steeds heel goed, ligt nog altijd boven gemiddelde qua groei en verder is die erg beweeglijk.
Volgens het ziekenhuis is dat allemaal prima, want dat wil zeggen dat de kleine het enorm naar de zin heeft bij mij en dat ze zich geen zorgen maken, dus dat doe ik dan ook maar niet (meestal).

De nachten zijn inmiddels vrijwel zonder spuugpartijen, maar moet wel regelmatig eruit om te plassen.
Qua eten idd nog veelal gezonde kost want dat trek ik het beste, ik kan het wel afwisselen met pasta of rijstgerechtjes, dat gaat ook goed, alleen echt vet eten of iets wat heel zwaar op de maag valt komt er geheid uit.
Nog een paar weekjes en dan kan ik eindelijk weer normaal eten, want dat 7x per dag eten vind ik vervelend en de noten komen me intussen de neus uit, maar goed, alles voor het goede doel.

Slim wel dat je de verzekering alvast hebt omgezet Paulma, zo heb je iig de keus, een jaar kan lang duren en ook al ben je nu superverdrietig, misschien denk je er een half jaar later toch weer anders over en dan heb je iig wel de keus om voor dat 4e traject te gaan.

Wow @Chrissy alweer 16 weken, dat begint al lekker op te schieten voor jou zeg.
Wat fijn dat je je beter voelt en dat alle testen goed waren en dat het goed met je gaat.
Ik kan me heel erg je twijfel en ongeloof voorstellen, ik heb dat ook gehad en ik heb dat nog steeds.
Het gaat dadelijk veel schelen als je de kleine gaat voelen bewegen, dan krijg je die bevestiging van de kleine, maar zelfs dan, als je de eventjes niet voelt ga je toch weer twijfelen.
In een traject als dit en met wat wij allemaal hebben meegemaakt en moeten doorstaan is dat echt niet raar.

Wat fijn ook dat ze op je werk zo leuk gereageerd hebben.
Moest wel lachen om dat stukje van je bazin die blij was dat je 'alleen maar' zwanger bent en niet ontslag kwam nemen.
Ik vond het vertellen van mijn zwangerschap ook spannend, maar tot nu toe ook alleen maar leuke reacties gehad.
En er zullen vast wel mensen zijn die er wat van vinden, maar die hebben dat dan niet gezegd en weet je, ik heb er intussen ook dikke schijt aan hoor, my life, my choice.
Meeste mensen zeggen wel tegen mij dat ze gewoon aan mij kunnen zien hoe blij en gelukkig dit kindje mij maakt en dat ze het alleen daarom mij al zo gunnen en dat gaat ongetwijfeld voor jou ook gelden.

Voor mijn idee gaat het nu ook ineens heel snel, ben intussen de 36 weken al voorbij, can you believe that?
De kleine doet het nog steeds goed en ik zelf eigenlijk ook wel.
Sinds ik heb ondervonden wat ik wel en niet kan eten zonder te spugen en ik met verlof ben voel ik me best prima allemaal eigenlijk..
Merk wel dat de buik in de weg zit met poetsen of sokken aandoen ofzo en als ik de trap op loop lijkt het wel of ik een marathon gelopen heb, dus ja, gas terug en rustig aan, maar verder ben ik nog best vitaal, zeker voor zo'n ouw ding hoogzwanger. 

Vorige keer was de kleine nog niet ingedaald Chrissy, lag alleen in de perfecte houding voor bevalling, maar nog best hoog in de baarmoeder, dus toen hadden ze tegen me gezegd dat als mijn vliezen zouden breken dat ik dan moest gaan liggen (ivm navelstreng die dan eruit kan vallen en dat kan risico geven voor de baby) maar vandaag had ik weer een controle en toen bleek dat de kleine inmiddels wel ingedaald is.

Heb een ctg gehad vandaag om mijn hartslag en zuurstofopname te meten en ook de hartslag van de kleine.
Verder werd om de 5 minuten de bloeddruk gemeten en daarna besproken met de gynaecoloog.
Ze liet me de staatjes zien wat ze gemeten hadden en ze zei dat het de mooiste ctg was die ze vandaag gezien had.
Er zat een co assistent bij en daar zei ze tegen, kijk, dit is het perfecte voorbeeld van een kindje dat het enorm naar de zin heeft.
Dat deed me dan weer zo goed dat te horen, de kleine voelt zich fijn, heeft het fijn en doet het goed.
Mijn metingen waren ook top, jouw lichaam doet het super zei ze tegen mij, vond ik ook fijn te horen.

Ik word idd eerder ingeleid, ze willen de 40 weken bij mij niet afwachten omdat als je wat ouder bent de placenta op het eind van de zwangerschap harder achteruit gaat dan bij iemand die een stuk jonger is.
Ze willen dat risico niet nemen dat het dan alsnog mis gaat, daarbij is de kleine aan de maat en willen ze ook niet dat er dan complicaties komen met de bevalling, dus gaat hun voorkeur ernaar uit om rond de 39 weken in te leiden.
Wat dus wil zeggen dat ik nog een week of 3 te gaan heb 
De datum is ook al bekend, is vandaag besproken, maar die hou ik lekker voor mezelf 
En ik weet ook al wat ik ga eten op de dag dat ik thuis kom met de kleine.... Een frietje speciaal! 

Kleine beetjes eten is helemaal prima Chrissy, ik doe dat nu ook.
7x per dag een klein beetje eten waarvan veel groente, 2x fruit, 3x melkproduct, iedere dag een ei (gekookt of gebakken), noten, vleeswaren, beschuitjes en savonds groenten met een stukje vlees.
Zo krijg je toch voldoende binnen.
Hoe groter je kindje wordt hoe meer die je maag (en longen) aan de kant duwt, dus grote hoeveelheden eten lukt dan slecht (bij mij althans).
Je moet gewoon ff kijken wat het beste voor jou werkt, je vind je weg daar wel in.

Wat een mooie foto van je kindjes @Bailey2021 en zo duidelijk ook!
Fijn om te horen dat alles goed met ze gaat en dat ze een krachtig hartje hebben allebei.
Dat ze beide een vruchtzak hebben is beter voor ze, heb ik ook weleens gelezen.
Dacht dat ze dan ook beide een eigen placenta hebben wat latere problemen kan voorkomen.
Je hebt zo'n tweeling syndroom (weet de naam er niet van) maar dan delen ze de vruchtzak en placenta en dan neemt de ene alle voeding en heeft de ander niks, waardoor 1 kindje dus achterblijft in groei, dat kan dan gevaar opleveren dat je eentje zou verliezen, ook is er meer kans op siamese tweeling met 1 vruchtzak.
Maar dat heb jij dus niet, jouw kindjes hebben beide een vruchtzakje en dus veel minder risico's.
Ook als je bijvoorbeeld te vroeg zou bevallen, dan heb je kans dat ze dan de ander nog kunnen proberen te laten zitten.
Heeft alleen maar voordelen beide een vruchtzak.

Verder niet te druk maken hoor (doe je toch wel) om hoe je het gaat doen allemaal en de gezondheid van de kleintjes.
De 'risico's' bij een tweelingzwangerschap zijn nu ook weer niet zo enorm.
Ik ken genoeg voorbeelden van tweelingen die prima op gewicht waren en ook nog eens op tijd geboren zijn.
Wel allemaal eerder dan 40 weken, maar die kwamen dan met 37/38 weken zoiets.
Het zal voornamelijk de tweede helft van je zwangerschap wat zwaarder voor je worden, maar ja, daar kun je je op instellen.

Hoe weten ze dat eigenlijk of het 1 eiig of 2 eiig is? Kunnen ze dat in de baarmoeder al meten of zien ergens aan? Of pas na de geboorte?
Als je een jongen en een meisje krijgt, dan is het makkelijk, dan is het 2 eiig.

Ik snap heel goed je angst dat het niet goed is, die angst zal nog wel ff blijven Bailey, dat hebben we allemaal.
Probeer vertrouwen erin te houden hoe moeilijk ook soms en van afspraak naar afspraak toeleven dan maar.
Voor nu naar de 23e dan... Ik zal voor je duimen dat alles zo goed blijft gaan, voor nu ziet het er allemaal heel goed uit iig.
En probeer in gedachten te houden dat de kans dat het mis gaat heel erg afneemt als je hartjes hebt zien kloppen.








 

[Nina79]

Dag lieve dames,

Ik ben weer even online en er is zoveel gebeurd hier, zowel mooi als verdrietig nieuws.

@Paulmawat ontzettend naar voor je wat er allemaal gebeurt. Teleurstelling op teleurstelling, kan me voorstellen dat je het dan even niet ziet zitten. Vind het ook zo sterk van je dat je hier komt schrijven en ook nog eens positieve berichten leest terwijl je zelf in een dip zit. Hopelijk geven die positieve berichten je hoop.

Geef niet op meid, vind het heel slim van je dat je je verzekering hebt aangepast om een 4e poging vergoed te krijgen. Ik wens je toe wat je maar wenst  

 

@Chrissygefeliciteerd wat een prachtig nieuws en hoopvol bericht voor mensen die in hetzelfde traject zitten. 16 weken alweer. En je telt de weken af he, elke keer dichterbij een mijlpaal. Zo was het voor mij ook en voor iedereen die moeilijk zwanger is geworden. Het is en blijft spannend tot het einde. Je wil zo snel mogelijk die levensvatbare termijn van 24 weken bereiken. Daarna ben je blij dat je weer een week verder bent want de longetjes zijn iets sterker mocht het geboren worden. En zo ga je je zwangerschap door, althans dat was bij mij het geval. 

Probeer er ook van te genieten en maak foto's van je buik  

@Bailey2021 wat een mooie echofoto van die 2 kleintjes van jou. Mooi ieder in de eigen vruchtzak, inderdaad heel positief wat betreft het verloop van je zwangerschap en voor de kindjes. @Kitje dus geen TTTS  

Ik heb een naaste die zwanger is van een tweeling na IUI en zij moest ook even slikken, zo van hoe ga ik dat allemaal aanpakken met 2 babies etc etc. Ze is inmiddels halverwege en tot nu toe alles goed. En inmiddels helemaal gewend dat ze een tweeling gaat krijgen

@Kitje met verlof!! Yoehoe, even niks behalve verder "uitbuiken"  Ik ben je niet vergeten, elke keer denk ik: "ik moet even reageren", maar elke keer komt het er niet van. Ben alweer aan het werk, en als ik thuis ben lekker bezig met de kleine.

Wat goed om te lezen dat het zo goed met je zwangerschap gaat. Met je zoon was je te vroeg bevallen en deze denkt: ik blijf nog lekker warm bij mama  Oh zou het toch een meisje zijn ?? Over 3 weken weten we het!! Hoe kijk je tegen de inleiding aan? Ik hoop dat je weeën spontaan op gang komen!

En dat je een frietje speciaal gaat eten (met of zonder uitjes haha) is een heerlijk vooruitzicht.

Hoe vindt je zoon het?

Ik heb me weer bij het ziekenhuis gemeld ivm mijn 3 cryo's die er nog liggen en daar nu wel gebruik van wil maken..... er is een wachttijd van 4 maanden dus ergens in januari/februari zal ik wel opgeroepen worden voor een afspraak. Geen idee hoe snel het daarna zal gaan. Zit natuurlijk met mijn leeftijd, word eind van volgend jaar 43 en dan mag ik in NL geen IVF meer doen, mochten de cryo's niet lukken....

Nou ja, eerst maar even gebeld worden voor een afspraak.....

[Kitje]

Dat is alweer een poosje geleden @Nina79 leuk om weer wat van je te vernemen 
Dat is wat ik bedoelde idd TTTS, ik ken alle termen niet, maar een kennis van mij heeft dat dus gehad met haar tweelingzwangerschap.

Ja, deze komt niet (of iig niet veel) te vroeg, raar idee wel hoor dat ik nu al zo ver ben, ook verlof vooraf kende ik niet.
Met mijn zoon was ik nog aan het werk en toen lag die plotsklaps op mijn buik.
Inmiddels ben ik hard op weg naar de 37 weken dus dat vind ik wel een fijn idee.
Verder is dit kindje ook een stuk groter dan mijn zoon was (ook op de termijn waarop hij geboren is was dit kindje al groter) dus dat is ook een fijn idee.

Vind het wel lekker ff verlof te hebben en niks meer te moeten.
Buik begint de laatste dagen hard te groeien ook en die kleine beweegt zoveel dat ik mijn hele buik op en neer zie gaan, jeetje.
Zit af en toe wel in de weg, sokken aandoen ofzo, das wel een dingetje, maar ja, de laatste loodjes, het is niet zo lang meer, dus ik kom er wel doorheen.

Ik heb zelf de hele zwangerschap gedacht dat het een meisje is, dit vanwege een droom die ik gehad heb half april, dus nog voor de terugplaatsing, het was zo levensecht.
Alleen ik ben bang dat het ziekenhuis zich versproken heeft afgelopen week....  
Ik ging voor die ctg en ik word meegenomen naar een kamer en die mevrouw zegt, zo ga daar maar liggen... U krijgt een zoontje?
Ehm, dat weet ik niet, vond het een rare vraag, hadden ze nog nooit zo specifiek gevraagd, meestal vragen ze of ik weet wat het is.

Vervolgens zit ik diezelfde middag bij de gynaecoloog om de ctg uitslag te bespreken en daar zat een co assistent bij en die zegt precies hetzelfde... U krijgt een zoontje?
Denk wtf?
2x op 1 dag wordt nu gezegd iets over een zoontje....
Dus ik zeg weer, ik weet het niet, ik wil het niet weten en vervolgens zegt de gynaecoloog dat zij het ook niet weten.
Maar sindsdien zeurt dat wel door mijn hoofd, zo specifiek, 2x keer, u krijgt een zoontje?
Tuurlijk weten die dat wel, die hebben toch al lang op een echo gezien wat er in mijn buik zit, dat heeft vast iemand genoteerd.
Dus ik ga er maar stevig rekening mee houden dat er een mannetje in mijn buik zit.
Niet dat ik dat erg vind ofzo hoor, ik ben al lang blij dit geluk te mogen ervaren, alleen heb ik nog altijd geen jongensnaam..... En een hele leuke meisjesnaam die echt niet voor een jongen kan.....

De inleiding zie ik wel een beetje tegenop moet ik eerlijk zeggen, ik heb uitleg gehad en een fllmpje heeft ze me laten zien hoe dat gaat, met een ballonnetje wat ze dan inbrengen, maar dat kan volgens de gynaecoloog 1-3 dagen duren voordat de kleine er dan is.
Ik mag met ballonnetje en al naar huis, maar moet dan terugkomen als ik weeen krijg.
Ik mag ook in het ziekenhuis blijven.
Beide opties vind ik lastig, want ja, als ik snachts weeen krijg, dan moet ik maar zien hoe ik in het ziekenhuis kom (met taxi dan denk ik) maar als ik blijf en het duurt 3 dagen lig ik me daar kapot te vervelen en dan ben ik toch liever thuis.

Heel eerlijk gezegd hoop ik dat ik volgende week gewoon spontaan aan de gang ga, de gynaecoloog hoopt dat ook.
Van haar mag die volgende week ook komen, maar vooralsnog is er nog niks te merken dat die zoiets heeft van nah, ik vind het wel mooi geweest hier binnen.

Dat frietje speciaal is met uitjes hoor, gewoon volle bak, dat wordt echt zo genieten.
Stom eigenlijk, kan maanden zonder frietjes, maar nu ik ze niet kan eten heb ik er al weken enorme zin in.... 

Mijn zoon zijn letterlijke bewoordingen waren: Als jou dit blij en gelukkig maakt vind ik het best, maar mij boeit het eigenlijk niet zo.
Precies een reactie die bij hem past en ook bij zijn leeftijd hoort.

Intussen heeft hij wel voor mij een jongensnaam bepaald die ik niet lelijk vind maar ook niet heel erg fantastisch....
Verder bemoeit hij zich hier en daar ook met de kinderkamer en toen iemand tegen mijn nichtje zei, kijk, weer een oppas adresje voor jou zei hij, ho ho, ik ben er ook nog hoor, als mama een keer weg wil.... Maar ik verschoon geen luiers! meteen er achteraan.
Hij hoopt enorm op een jongen.

Ik heb het er niet veel over met hem, wil hem ook niet overstelpen met babynieuws, dus zo af en toe hebben we het erover.
Als ik naar het ziekenhuis moet voor controle vraagt hij altijd wel hoe het geweest was en ik heb hem de echo fototjes laten zien, dus hij vind het ergens toch ook wel interessant volgens mij, ook raar en dat snap ik heel goed.

Hoe is het met jou verder? En je dochter? Over 2 maandjes wordt ze ook alweer een jaar, wat gaat het snel zeg.
Intussen je leven weer op de rit en gewend aan het mama zijn denk ik, weer aan het werk las ik.
Voelt dat anders nu? Je werk? Nu je zelf een kindje hebt?

Wachttijd van 4 maanden is best een poosje idd.
Hopelijk dat je dan ook meteen van start kunt met de cryo's want tijd is iets wat wij (helaas) niet zoveel van hebben (meer) op dit gebied.
Ik hoop voor je dat binnen die cryo's nog zo'n toppertje zit en dat een hele nieuwe IVF poging je bespaard gaat blijven.

In Nederland mag je overigens wel na je 43e nog IVF doen, alleen wordt het dan niet meer vergoed en moet je alles zelf betalen, de behandeling en ook de medicatie.
Er zijn enkele klinieken in NL die behandelingen doen tot je 45e.
Terugplaatsen van cryo's mag in NL tot je 50e.

[Chrissy]

@Paulma, ach, wat een verdrietig nieuws! Ik had zo voor je geduimd zeg! Ik hoop dat je toch een beetje fijne kerstdagen hebt gehad en alles een plekje hebt kunnen geven. Na onze mislukte IVF-poging hadden we al vrij snel zo iets van: 'Hup, een streep door dat hele ziekenhuis en we gaan verder kijken wat nog mogelijk is', maar dat moet je ook maar telkens weer lukken. Ik heb toen ook wel even mijn mindere momenten gehad en gedacht dat het echt nooit meer zou gaan lukken. Ik vind het soms lastig om mijn positieve verhaal te delen hier, maar ik hoop oprecht dat je er ook wat hoop uit kunt halen. Ik heb dat namelijk wel steeds gehad met de positieve verhalen van Nina79 en Kitje, dus ik hoop oprecht dat jij die hoop ook blijft houden. Het is je zo gegund namelijk! 

En ja, sinds vorige week weten we wat het wordt: We krijgen een meisje!  

@Bailey2021, Wooow, wat een prachtige mooie foto en wat een mooie kindjes zie je al! Ik geloof oprecht dat wat Nina79 ook schrijft dat het ongetwijfeld goed gaat komen met 2 kindjes. Je hebt gelukkig nog even om aan het idee te wennen. Zo merk ik aan mijzelf ook dat je zelf ook steeds meer 'groeit' (niet alleen letterlijk haha). 

@Nina79 Jeetje, 4 maanden wachten totdat je cryo's geplaatst kunnen worden. 4 Maanden is op onze leeftijd inderdaad oneindig lang en die tijd hebben we helaas niet. Mag je er eventueel ook 2 laten terugplaatsen als het zover is? Of wil je dat zelf niet? Of mag je ze bijvoorbeeld in een kliniek laten terugplaatsen? 
 

@Kitje Het gaat bij jou nu echt spannend worden! Ben zo benieuwd! En wat een klunzen zeg in het ziekenhuis dat ze het geslacht 'misschien' al verklapt hebben aan je. Weg verrassing straks. Het zou wel te toevallig zijn als ze het allebei verkeerd hebben gezegd. Nou, ik ben toch benieuwd of jouw gevoel nou goed was of dat ze zich in het ziekenhuis echt versproken hebben hihi. 

Haha, moest wel lachen dat je zoon zei dat hij geen luiers gaat verschonen. Zal je straks zien: Dat wordt straks de beste grote broer die je je maar kan wensen en dan is luiers verschonen straks ook geen probleem meer. 

Ben ook benieuwd hoe je de inleiding gaat ervaren en vooral omdat mij waarschijnlijk hetzelfde staat te wachten straks. 

En wat jij zegt: Er zullen genoeg mensen zijn die een mening hebben over ons 'oude' moederschap, maar ook ik vind dat totaal niet boeiend. Ik probeer sowieso een beetje weg te blijven van die moedermaffia moet ik zeggen hoor  En tot nog toe krijg ik vooral heel veel positieve reacties en mensen die het ons vooral héél erg gunnen. Zo vertelde een kennisje van mij me nu ook ineens dat ze al jaren tobt met zwanger worden en ook bezig is met een medisch traject. Bizar ook dat er soms nog zo'n taboe op rust. 

In al die jaren heeft ook maar 1 vriendin/collega aan mij durven durven vragen of ik het vervelend vond wanneer zij foto's of filmpjes van haar kindje liet zien. Ze gaf ook aan dat ze dat aan me vroeg omdat ze niet wist wat de reden was dat ik geen kinderen had. Gelukkig ben ik nooit jaloers geweest op andermans kinderen, maar ik vond het toch heel fijn toen dat ze het aan me vroeg en ik ook mijn verhaal met haar kon delen. Veel beseffen gewoon niet wat voor verdriet er soms achter de wens schuil gaat. 

Hou vol lieve meiden! 

 

[Kitje]

Lieve meisjes, ik ga beginnen met een fantastisch nieuws te melden, ik ben inmiddels bevallen van een prachtig meisje.
De bevalling is ingeleid, in eerste instantie deed het allemaal niet zoveel totdat ik in een storm van weeen belandde en ze heel rap ineens in mijn armen lag, ik heb amper beseft wat me overkomen is en had totaal geen controle meer over mijn eigen lichaam.
Heb er wel ff serieus van bij moeten komen maar nu gaat alles goed en de kleine doet het top.
Ik ben zo blij en gelukkig met haar, ik kan uren naar haar kijken.
Ze is ook zo mooi, lief en tevreden, huilt alleen als ze honger heeft.
Ik kan het jaar niet mooier afsluiten en een nieuw jaar niet mooier beginnen.
Ik hoop met heel mijn hart dat jullie allemaal dit mooie wonder mogen gaan meemaken in 2022!
Met geen pen kan ik de dankbaarheid en het geluk omschrijven wat ik nu voel.

Ik wens jullie allemaal alvast een hele goede jaarwisseling toe en dat al jullie wensen uit mogen komen.
Geef niet zomaar je wens op, ik deed dat ooit ook en zie wat de allerlaatste ultieme poging mij gegeven heeft.

[Nina79]

Oh lieve @Kitje ik wilde reageren maar mijn kwam mijn account niet in! 

Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter, wat een fantastisch nieuws dat alles goed (en supersnel) gegaan is en dat jullie het beide goed maken.

Zo'n snelle bevalling is net een orkaan wat langs je heen raast, optilt, heen en weer schudt en terug in bed smijt. Zo heb ik het althans ervaren haha. 

Wat fijn dat ze zo lekker tevreden is. Geniet er maar lekker van, lekker veel knuffelen en aan haar ruiken. Ach ik hoef het je allemaal niet te vertellen..... Je hebt zoveel meegemaakt en de starter van deze topic. Zoveel mensen, ondanks zoveel tegenslagen, een hart onder de riem gestoken (waaronder mij). En dan het oude jaar afsluiten en het nieuwe jaar starten met zoiets prachtigs. 

Je zoon zal vast ook zo trots zijn! En zeker weten dat hij haar weleens gaat verschonen hoor haha. Hij is haar beschermer de rest van haar leven, wat een bijzondere band zullen ze hebben. 

Hoe heet je kleine meid?  

 

@Chrissy ook een meisje wat leuk! Jij schiet ook al aardig op he! Hoe voel je je?

Ik denk wel dat ik 2 mag laten terugplaatsen, maar geen idee of ik dat wel wil of verstandig is met cryo's? Vorige keer heb ik er 1 teruggeplaatst en dat ging goed (dat was overigens niet eens mijn eigen beslissing en niet eens naar gevraagd, maar gewoon op de dag van tp besloten door de arts.....wilde er toen wel 2). 

Voor alle dames die nu meelezen en bezig zijn met een traject: geef niet op! Er komt een dag dat je terugkijkt op deze heftige en verdrietige periode terwijl je je kindje in je armen vasthoudt. Als het niet in NL lukt, kijk of er nog opties zijn in het buitenland. Soms is er iets heel kleins nodig qua behandeling of medicatie om de behandeling wel te doen slagen. 

Ik wens jullie allemaal een vruchtbaar en liefdevol 2022  

 

[Chrissy]

@Kitje Wat een fantastisch nieuws! Zooo blij voor je! Gefeliciteerd met dit grote geluk En toch een meisje!
Wat kunnen we 2022 niet mooier beginnen hier!

Geniet van dit mooie meisje! Hoe vindt je zoon zijn zusje?

@Nina79, we gaan inderdaad alweer naar de 20 weken hier Morgen heb ik de 20 weken echo en het is soms nog steeds nauwelijks te geloven. Alhoewel m'n groeiende buik me wel steeds meer herinnert aan dit wonder

Precies, hou vol lieve meiden hier die het nog niet gegeven is. Ook ik heb het wel eens op willen geven, maar jullie wisten me hier weer moed in te praten Ik hoop oprecht dat naast mijn 2022 kindje er hier nog veel meer kindjes geboren mogen worden dit jaar

Verstuurd vanaf mijn SM-G973F met Tapatalk

[Nina79]

@Chrissy zo alweer 20 weken! Succes met je echo. Je hebt de 13 weken echo al gehad dus hele grote kans dat alles weer goed is  Succes vandaag!

Het zal tot ver na de bevalling onwerkelijk blijven  Geniet van je zwangerschap.

[Aslyn]

Lieve Kitje , 

wat een verrassing  gefeliciteerd met je dochter ( je wondertje) 

Ik wist dat jouw verhaal hier goed zou eindigen, en ook nog eens een meisje ( ik weet dat beide geslachten welkom waren, maar een meisje is toch wel kerst op de taart ) 

Ik kwam toevallig kijken hoe het met je ging en lees een geweldige reactie  van je . 
nogmaals van harte gefeliciteerd. 
 

Andere meiden, ik kom nog terug om jullie ook een bericht te sturen, maar dit is even speciaal voor Kitje  
 

waauw, Waauw! Echt te mooi geniet van je wondertje  

4 Januari, 2022 aangepast door Aslyn

[Paulma]

Lieve Kitje gefeliciteerd  

ik kwam ook even kijken of er al baby nieuws van jou was, en ja…. Wat heerlijk! En een meisje, nu kon je je favoriete naam gebruiken is de voorspelling van velen uitgekomen. Prachtig! Het is je ontzettend gegund

Geniet lekker van je bubbel met je kleine meisje en je zoon natuurlijk. Ik denk net als de rest dat hij het als grote broer van een kleine meid ook prachtig zal vinden.

@Chrissy hoe was de 20 weken echo? En ook een meisje, super leuk! 

@Nina79 ik kan mij voorstellen dat 4 maanden wel even slikken was om te horen, gelukkig is er bijna 1 voorbij. En laten we duimen dat het dan met de eerste cryo raak is…
 

Ik ben oké, nog steeds geen keuze gemaakt hoe verder. En denk dat ik met een specialist wil praten die kan ondersteunen met het verdriet en de keuze. Geen idee of er specialisten bestaan die zowel de optie van eiceldonatie, kansen in het buitenland als een soort rouwverwerking combineren. Anders maar twee specialisten, een die kan helpen inzicht te geven in de opties en bijbehorende kansen en daarna eventueel de verwerking… 

Wij hebben besloten in het eerste kwartaal er wel een keuze in te willen maken maar nemen onze tijd

als ik jullie verhalen lees dan merk ik dat de wens echt sterk is. Ik voel in elke vezel in mijn lichaam… ik wil dat ook!

maar ja… wat zijn de kansen en kan/wil ik het nog een keer aan… en samen ook? Het is echt heel lastig…

liefs voor jullie! Ik zo blij voor je Kitje!!

[Kitje]

Dankjewel lieve meiden voor alle gelukswensen.
We zijn inmiddels 2 weekjes onderweg en het gaat heel goed met ons.
Ik ben weer op de been en hersteld, alleen de onderkant is nog wat gevoelig.
De kleine is haar geboortegewicht intussen alweer voorbij en we hebben onze eerste wandeling ook al gemaakt.
Ze is nog steeds superlief en tevreden, behalve als mevrouw haar eten wenst, dat wil ze dan dus ook onmiddellijk, ze heeft een goed stel longen  en weinig geduld...

Jij omschrijft precies zoals het is @Nina79 het was idd een orkaan, had het liever wat rustiger gehad, maar zoals mijn vader altijd zei vroeger.... 'Lieverkoekjes bakken wij hier niet'

Ik geniet enorm van haar en ik kan soms nog steeds niet bevatten dat mijn lange, moeilijke en verdrietige reis naar een kindje zo een mooi en lief kindje opgeleverd heeft, waar heb ik haar toch aan verdiend.... Pure dankbaarheid is wat ik voel als ik naar haar kijk.

Ook jullie hebben mij vaak door een rotperiode heen geloodst, het is fijn om er voor elkaar te kunnen zijn in een moeilijk traject als dit.
Heb hier toch heel wat epistels neergekladderd 

De vorige keer had jij toch een ´verse´ terugplaatsing Nina? Toch geen cryo?
Meen me te herinneren dat het jouw allereerste IVF poging en terugplaatsing was en dat die meteen gelukt was.

Risico dat je neemt met het terugplaatsen van 2 is dat ze beide blijven zitten en je dan dus twins krijgt, dat geeft wat groter risico, maar goed, dat hoef ik jou niet te vertellen.
De kans dat ze beide blijven zitten is overigens niet zo groot.
Ik heb beide zwangerschappen 2 laten terugplaatsen en beide keren is er eentje blijven zitten.
Maar goed, je ziet wel aan Bailey dat ze ook beide kunnen blijven zitten.
Je 'moet' gewoon goed jezelf afvragen of je dat risico wil nemen.
De kans dat een terugplaatsing lukt is ietsje groter met het terugplaatsen van 2, ook komt het heel af en toe voor dat een cryo het ontdooien niet overleefd, als je er dan 2 hebt laten ontdooien kun je toch een terugplaatsing nog van eentje laten doen.
Met het terugplaatsen van 2 zijn je cryo's wel eerder 'op' dat vinden sommigen ook niet prettig.

In NL zijn ze niet zo happig op het terugplaatsen van 2 cryo's, meestal plaatsen ze gewoon eentje terug en vragen ze jou niks, maar als je 38 jaar of ouder bent dan mag je er altijd 2 laten terugplaatsen en dat mogen ze je dan ook niet weigeren, maar zullen ze je wel afraden, maar als jij er graag 2 wil laten terugplaatsen dan is dat wel jouw recht.
Gewoon doen wat goed voelt voor jou.

Ja, toch een meisje @Chrissy dus het was toch toeval in het ziekenhuis en mijn gevoel is de hele zwangerschap dus ook goed geweest.
Ik voelde zo aan alles dat er een klein grietje in mij groeide, al had het mij geen bal uitgemaakt als het een jongen was geweest hoor, ik was gewoon al zo blij en dankbaar dat het gelukt was.

Mijn zoon vind zijn zusje vooral heel erg klein, hij durft haar amper vast te houden, ze is in zijn ogen zo fragiel.
Verder vraagt die zich af of zij niet een ontzettend saai leven heeft, zo de hele dag maar liggen te slapen.
Intussen heeft hij met zijn vrienden wel beschuiten met muisjes gegeten en werpt hij regelmatig een blik in de box waar zij dan in ligt.
Denk dat als zij ouder wordt en hij er wat meer mee kan dat het allemaal wel goed gaat met die 2, nu heeft hij er eigenlijk niet veel mee, wat moet zo'n grote jongen nu met een babietje? Zie dat vaak ook met mannen (vaders ook) die vinden het meestal ook pas leuk worden als ze baby- af zijn, dus ik snap ook wel dat hij er nu nog niet zoveel mee heeft/kan.
Ben vandeweek de grote boodschappen wezen doen, toen heb ik haar bij hem gelaten (zij sliep), dat vind hij dan prima.
Kleine boodschapjes kan ik gewoon halen met haar in de kinderwagen, maar als het veel is, dan vind ik het zo'n gedoe als ik haar moet meenemen, even vlug op en neer alleen is dan een stuk makkelijker.

Hoe was je 20 weken echo geweest Chrissy? Hopelijk was alles goed en dan ben je nu inmiddels ook begonnen aan de tweede helft van je zwangerschap.

Dankjewel lieve @Aslyn voor je berichtje, ik hoop dat het met jou goed gaat.
Wat lief dat je nog even bent komen kijken hoe het met mij gaat en hoe het afgelopen is.

Lieve @Paulma ook jij bedankt voor je lieve woorden en dat terwijl jij zelf in zo'n verdrietige tijd zit nu.
Ik vind het superlief dat je dan toch de moeite neemt om mij te feliciteren met dit baby geluk wat ik jou (en iedereen hier) ook zo gun.

Goed te lezen dat jullie met een specialist willen praten over de mogelijkheden.
Wellicht kun je eens een balletje opgooien waar je nu onder behandeling bent geweest?
En goed dat je de tijd neemt ook, qua leeftijd kun je die tijd ook echt nog wel nemen, je bent nog jong genoeg, een overhaaste beslissing nemen hierin zou ik ook niet doen.
Weeg alle voor- en nadelen tegen elkaar af en lees je goed in de mogelijkheden in, maar die zijn er echt nog wel, mogelijkheden, het is alleen voor jullie om te bepalen of jullie dat aankunnen en willen.

Ik heb zelf ook op hetzelfde punt gestaan als waar jij nu staat, in 2020 besloot ik ook ermee te stoppen, na het verlies van mijn zoontje en de mislukte terugplaatsing van de laatste 2 cryo´s waren mijn mogelijkheden (ook financieel) op, toch bleef het knagen, precies om dezelfde reden als jij Paulma, ik wilde het zo graag, ik besloot om een allerlaatste ultieme poging te doen, bij een van de (in mijn ogen) beste klinieken ter wereld, ik schraapte alles wat ik had bij elkaar en belande in april in een rollercoaster van emoties, angst om dit weer te verliezen, ik wist niet of ik zo'n verlies nog een keer aan zou kunnen, maar ik werd beloond met een prachtig mooi meisje, ik gun het jou (en de andere meiden) ook zo om dit geluk te mogen ervaren.
Mentaal gezien was mijn zwangerschap echt niet makkelijk, ik heb zo vaak bibberend bij de verloskundige gelegen, bang te horen dat zij er niet meer was, maar het gebeurde nooit, sterker nog, deze baby had het enorm naar de zin in mijn buik, tot het laatst aan toe.
Ook alles wat men mij voorspiegelde bleek totaal niet te kloppen, mijn placenta was top en de kleine had een hele dikke navelstreng wat betekende dat zij heerlijk heeft gesmikkeld in mijn buik en daarom was zij ook wat groter dan gemiddeld, zij heeft het gewoon supergoed gehad bij mij en dat heeft me ook heel goed gedaan.

Zeker in het buitenland zijn er nog veel meer mogelijkheden, wat Nina ook zegt, soms is er maar iets heel kleins nodig, of andere medicatie om een behandeling wel doen slagen, in Nederland houden ze toch veel vast aan standaard protocollen, terwijl ze in het buitenland veel verder kijken en veel meer naar jou als persoon.
Komende maanden goed de voors en tegens tegen elkaar afwegen en als je info nodig hebt over eea aan behandelingen of buitenlandse klinieken dan stuur me een prive berichtje, dan help ik je graag verder met de info die ik heb.

Lieve meiden ik wens jullie allemaal een goed 2022 (mag officieel niet meer geloof ik, maar iemand iets goeds toewensen kan nooit kwaad toch?) en ik hoop zo dat jullie allemaal dit jaar beloond gaan worden met een prachtig kindje!

[EviKijl]

Hoi allemaal,

 

Ik ben nieuw, Evi, 41, bijna 41. Ik ben momenteel bezig met een Lucrintraject als voorbereiding op IVF. We hebben al via adoptie kinderen mogen krijgen, maar ineens sloegen de hormonen weer toe; we wilden altijd graag een groot gezin, en we willen nog zo graag proberen via IVF zwanger te raken..! Ik lees en reageer graag mee, en als je vragen hebt..?

Heeft iemand van jullie ook Lucrin gehad? Ik heb naast de gebruikelijke opvliegers ook zo'n vermoeidheid. Ik zou willen dat daár wat tegen was..

 

Groetjes, Evi

[Chrissy]

@EviKijl Welkom hier! Wat mooi dat jullie toch nog voor een kindje willen gaan nadat jullie al adoptie kinderen hebben mogen krijgen. 
Helaas heb ik geen  ervaring met een Lucrintraject. Heb er hier op het forum -volgens mij- ook nog niet over gelezen, maar wie weet is er toch iemand die er ook ervaring mee heeft. Je zal vast niet de eerste en enige zijn  
Wel heel vervelend dat je zo'n last hebt van opvliegers en vermoeidheid  Hoe lang duurt dit traject? 

@Kitje Wat een heerlijk verhaal over jou en je meisje!  Echt heel fijn om te horen allemaal. Ze is alweer bijna 4 weekjes oud denk ik? 

En @Nina79 en @Paulma, de 20 weken echo was hartstikke goed! Ze ligt een week voor op groei, dus volgens mij heeft ze het wel naar d'r zin  Sinds een week voel ik d'r ook dagelijks bewegen en dat is toch wel een heel fijn gevoel na zoveel weken van onzekerheid en van echo naar echo te leven. Tijdens de echo's is ze vaak ook erg beweeglijk en volgens de echoscopiste bij de 20 weken echo zien ze dat graag zo. Ze twijfelde nog wel even of de placenta niet voor de baarmoederuitgang ligt. Later ging ze nog een keer opnieuw meten en toen leek het wel goed te zijn, maar toen had ze al een extra echo voor me ingepland. Ze zei al: "Dan zien we dat maar als een pretecho". Het "ergste" wat kan gebeuren is dat ik in het ziekenhuis moet bevallen, maar dat moest ik toch al  Maak me daar dus niet al te veel zorgen om. 

@Paulma Hebben jullie al een beslissing genomen? Kan me het ook goed voorstellen dat jullie er goed de tijd voor willen nemen. Het is niet zomaar iets natuurlijk, maar ik ben er ook van overtuigd, zoals Nina79 en Kitje zeggen dat het soms maar iets kleins hoeft te zijn waardoor het ineens wel kan lukken. En vlak inderdaad het buitenland niet uit. Ik denk dat wij er op een gegeven moment ook voor hadden gekozen om naar België te gaan. Soms doen ze daar inderdaad net iets meer en zijn ze in ieder geval ruimdenkender dan in Nederland waar alles in het protocol moet passen. Houd in ieder geval vol meid! Het is soms zwaar, maar ik ga hard duimen dat het jou ook iets heel moois gaat opleveren! 

[Paulma]

@Kitje mooi dat het herstel goed verloopt en het met jullie allebei zo goed gaat!  

@EviKijl welkom! Prachtig dat jullie al ouders zijn van een/meerdere adoptie kinderen en daarnaast nog meer liefde te vergeven hebben! Ik Lucrin niet en idd wat @Chrissy zegt heb dat niet (bewust) langs zien komen bij anderen in dit topic. Waar is het voor bedoeld? Want op zich heb ik geen bijzondere voorbereiding hoeven doorlopen om te kunnen starten met ICSI.

@Chrissy wat heerlijk dat alles zo goed gaat en zij het zo naar haar zin heeft! Zo fijn dat je nu steeds meer kan genieten en tegelijk zoelen dat het goed gaat met haar.

Mijn man en ik hebben besloten dat er een allerlaatste poging gaat komen! YESSSSS. We hebben verschillende mogelijkheden besproken en hebben ook een heleboel opties afgestreept. Wij willen nog 1 keer een poging gaan doen, met eigen eicel en sperma (waar allebei geen afwijkingen in gevonden zijn, behalve dat mijn eitjes natuurlijk niet jong zijn)  in het buitenland. We gaan waarschijnlijk naar België. Maar hebben de kliniek en het land nog niet (definitief) gekozen. 

We willen dit nog als laatste proberen omdat het, mede doordat de laatste cryo niet goed is ontdooid, een beetje onaf voelde. En omdat ik later geen spijt wil hebben dat we het buitenland niet hebben geprobeerd, mocht het niet lukken, heb ik het denk ik nodig om het een plek te kunnen geven. Anders blijft er misschien altijd iets knagen "wat als we dat zouden hebben geprobeerd". Natuurlijk kan je dat ook zeggen met betrekking tot donor materiaal. Maar mijn man wil niet alleen een kindje, hij wil heel graag een kindje van mij. Die optie hebben we uitgebreid overwogen en samen besloten dat we daar niet voor gaan. Ondanks dat we allebei 100% geloven dat het voor de liefde die je voelt niet uit zal maken. Het was niet helemaal een nuchter moment toen we scherper kregen dat we dit traject alleen nog 1 keer willen aangaan voor een "mini us" en dus niet met donor materiaal willen proberen. Ondanks dat ik denk dat het uitblijven van een gezonde zwangerschap gedeeltelijk door mijn eicelkwaliteit komt, dus deze keuze misschien ons een minder grote kans op zal leveren. De dag na dit aangeschoten gesprek, waren we allebei nog steeds eens met het mooie gesprek dat we gehad hebben en de uitkomst. Gek he, dat je soms onder invloed die gevoelens scherper kan krijgen... is alcohol toch ergens goed voor  

Afgelopen maandag hebben we een totale evaluatie gehad met onze NL arts over het traject. En hij begrijpt wel dat we dat nog een keer willen proberen en vindt het geen slecht idee. Niet dat hij het pro-actief zou aanraden maar ziet ons absoluut niet als kansloos. Hij gaf ons wel mee om alleen in zee te gaan met een kliniek die goed voelt en geen onrealistische verwachtingen schept. Hij vindt België of Duitsland de beste opties voor ons. Zeker omdat we dus niet met donor materiaal aan de slag willen. Hij gaf aan dat Duitsland naast goede zorg gespecialiseerd is in sperma gerelateerde oplossingen en vitamine support. En België meer onderzoek zal doen naar stolling (heb ik al wel eens gehad) en de vorm van de baarmoeder. Ik heb gelezen dat met name het lab van Jette erg goed is. Dus vandaar dat ik naar Jette in Brussel zit te kijken. Maar mocht iemand nog advies hebben, hoor ik ze heel graag!!! 

 

Liefs

[Kitje]

Welkom @EviKijl wat mooi dat jullie kindjes geadopteerd hebben en daarnaast nog voldoende liefde over hebben voor een eigen kindje.
Ik hoop dat het jullie gegeven is en wens jullie veel succes!
Ik moet me aansluiten bij de rest, Lucrin ken ik niet, ik kan je dus niet helpen daarmee.
Heb het ook niet voorbij zien komen in dit topic.

Ja, ze is idd alweer ruim 4 weken oud @Chrissy vind het ongelooflijk hoe snel het gaat en ik kan haar nu al niet meer wegdenken uit mijn leven.
Het voelt alsof ze er altijd al is geweest.

Wat fijn dat je 20 weken echo goed is geweest, een kindje dat voor ligt op groei is altijd fijn, daar maken ze zich minder zorgen om.
Krijg je misschien straks wel dat ze je in de gaten willen gaan houden dat ze niet te hard groeit en daardoor erg groot wordt.
Een grote baby kan complicaties opleveren bij de bevalling, maar goed, dat houden ze wel heel goed in de gaten, althans, dat is mijn ervaring.
Mijn dochter lag ook voor op groei met de 20 weken echo (2 dagen) en ze bewoog ook heel veel.
Ze zeggen dat een baby die veel beweegt een happy baby is en als ze dan ook nog eens voor ligt op groei dan kun je wel echt ervan uit gaan dat je kindje het enorm naar de zin heeft bij jou.
Fijn ook dat je haar zo goed voelt bewegen, het geeft toch geruststelling, ook al haalt het niet alle onzekerheden weg, ik merkte zelf dat ik er toch wat relaxter in stond toen ik haar eenmaal dagelijks voelde.
En naarmate zij ouder en sterker werd, werden de schopjes ook steeds duidelijker.

Voor wat betreft de placenta, bij mijn 20 weken echo lag mijn placenta recht voor de uitgang.
Ze zei toen tegen mij dat in 95% van de gevallen de placenta met het groeien van je baarmoeder mee naar boven trekt en dus voor de uitgang weg gaat.
Als die voor de uitgang blijft liggen dan kan ze er niet uit en zit er helaas niks anders op dan een keizerssnee.
In het ziekenhuis bevallen heb ik niet als vervelend ervaren, vond het eigenlijk wel prettig, van alle gemakken voorzien en geen rommel thuis.
Bij de groei echo met 30 weken bleek bij mij inderdaad dat de placenta weg getrokken was en dus niet meer voor de opening lag.
Het levert je mooi een extra echo op, dus dat is een fijne bijkomstigheid.

Wat een fijn nieuws @Paulma dat jullie toch nog voor die vierde poging gaan.
Ik kan me zo goed jouw gevoel van 'het is niet af' voorstellen en ook dat knagen van 'wat als' en het idee een kans te hebben laten liggen.
Zelf heb ik altijd zoiets van, ik heb liever spijt van dingen die ik wel heb gedaan, dan van dingen die ik gelaten heb.
Al is het met een traject als dit wel een lastige keuze natuurlijk omdat er heel veel verdriet bij kan komen kijken, of intens geluk.
Er zit niks tussenin en dat is wat het ook zo een lastig traject maakt.
Zeker ook nog als je bedenkt wat je er allemaal voor moet ondergaan.

Vind het een goede keuze dat je deze laatste poging in het buitenland gaat doen.
All in, alles voor deze laatste poging, ik snap je zo goed.
Fijn ook dat de NL arts het geen slecht idee vind en met jullie meedenkt.
Ik sluit me bij hem aan, zoek goed uit waar jullie je prettig bij voelen en ga niet blind af op de cijfertjes want die willen ook niet perse iets zeggen.

Als ik jouw verhaal zo lees en ook van wat je in het verleden verteld hebt dan denk ik dat Belgie voor jullie de betere keus is tov Duitsland (als ik zo vrij mag zijn mee te denken ).
Omdat je zelf al eens geschreven hebt twijfels te hebben over de kwaliteit van je baarmoeder en ze dat in Belgie zo te lezen meer onderzoeken, zou ik een kliniek kiezen die daar veel mee doet en ook goed  bekend om staat.
Ik kan je niet adviseren daarin verder, want ik heb me nooit gericht op Belgie en Duitsland.

Maar omdat je arts zegt dat Duitsland meer gericht is op de kwaliteit van het sperma en vitamines, alleen denk ik niet dat daar 'het probleem' ligt, bij het sperma van je man, gezien jullie altijd wel meerdere embryo's hadden, dus er zijn wel bevruchtingen.
En welke vitamines je kunt gebruiken kun je ook opzoeken via dr Google.

En je weet wat ze zeggen over dronken mensen en kinderen he?
Die spreken de waarheid... 

Ik wens jullie alvast heel veel succes toe, ik hoop zo dat het in dit nieuw verse jaar gaat lukken voor jullie! 

[Bailey2021]

Hi ladies,

 

Sorry voor mijn late update, ik zal straks alle berichten even doorlezen.

Ben goed ziek geweest de eerste 3 maanden en nu vooral uitgeput maar mag heel blij zijn want ben inmiddels 16,4 weken zwanger van 2 meisjes

Hopelijk gaat alles goed met jullie, ik zal proberen wat vaker op het forum te komen. xxx

[Kitje]

Wow wat een fijn nieuws @Bailey2021 al zo ver inmiddels jeetje.
Balen dat je flink ziek geweest bent en qua vermoeidheid, een zwangerschap op zichzelf is al vermoeiend met 1 kindje, laat staan als er 2 groeien, kan me voorstellen dat je uitgeput bent idd.
Intussen alweer bijna 2 weekjes verder, bijna op de helft en tijd voor je 20 weken echo.
Dat moet heel bijzonder zijn met 2 kindjes, ik wens je alvast heel veel succes! 

[Chrissy]

@Paulma Yesss, wat fijn dat jullie de knoop hebben doorgehakt en voor een 4de poging gaan! Geef nooit op zou ik zeggen.  En zoals Kitje zegt zou ik inderdaad ook voor België kiezen. Ik heb goede verhalen gehoord over een vrouwelijke arts in Gent. 
Aan de andere kant heb ik ook goede verhalen gehoord over 'scratching' voor IVF en ik dacht dat ze dat juist weer alleen in Brussel deden, maar je zal daar zelf vast ook goed onderzoek naar doen of misschien al hebben gedaan   Gun het je / jullie zo! 

Nog een tip van mijn kant: Omdat mijn AMH zo extreem laag was ben ik vlak voor de IUI behandelingen DHEA tabletten gaan slikken. We zullen natuurlijk nooit zeker weten of het bij mij nou echt heeft geholpen, maar ik zeg altijd: "Baat het niet, dan schaadt het niet." Ik heb de tabletten via: fitforfertility

@Kitje Wat fijn om te horen dat het zo goed met jullie gaat en dat het voelt alsof ze er altijd al is geweest!  Klinkt als een hele mooie roze wolk!  

Ons kindje is inmiddels nog veel groter gegroeid dan ze al was bij de 20 weken echo en daarom mag ik volgende week voor een glucosetest naar het ziekenhuis. Of het is gewoon een groot kindje of het is zwangerschapsdiabetes. Nu dus even de test afwachten. Ben ook wel blij dat de verloskundige bij het minste geringste me al doorstuurt naar het ziekenhuis voor allerlei testen. Vooralsnog dus even afwachten wat er uit gaat komen. Ik heb inderdaad al wel een behoorlijke buik en word met de week minder mobiel, maar heb het er met liefde voor over hoor  

De placentameting heb ik over 4 weken en heb goede hoop dat hij dan ook naar boven is verschoven. En anders zien we dan wel weer zeg ik bij alle extra onderzoeken. Ik probeer me er allemaal niet te veel zorgen om te maken. 

Voorlopig heeft deze dame het nog prima naar d'r zin in m'n buik; Ze viert heel wat feestjes aan de bewegingen te voelen  

@Bailey2021 Wooow, 2 meisjes!   Er worden hier wel veel meisjes geboren  
En ook al zo ver in de zwangerschap! Wat fijn! Hopen dat de misselijkheid nu wat minder aan het worden is en je je langzaam wat beter begint te voelen. 

[Kitje]

Hoe was de glucosetest geweest @Chrissy?
Niet te druk om maken hoor, soms heb je 'gewoon' een groter kindje.
Bij mij bleek de kleine dame gewoon goed gevoed te worden door een prima placenta (werd helemaal niet minder aan het eind) en een lekkere dikke navelstreng zodat al die voeding er probleemloos doorheen kon, ze had het dus gewoon heel erg goed bij mij en nu nog steeds groeit ze heel goed.

Inmiddels is ze ruim 2 maanden oud alweer en een heel dametje aan het worden.
Ze kost wel veel tijd want ze wil niks liever dan bij mij zijn, dus ik sjouw wat af met haar, vind dat soms wel lastig want ik wil ook nog andere dingen doen die ook nodig zijn, zoals huishouden enzo.
Hopelijk vind ze snel een soort ritme waarbij ze ook kan slapen zonder mij.
Verder is het een heerlijk knuffeltje, ze slaapt zo lief op mijn schouder en als ze wakker is dan lacht ze zo lief naar mij, ik smelt dan gewoon helemaal als ik dat guitige tandenloze bekkie naar mij zie lachen.

Die placentameting idd ook niet te druk over maken, als die voor de opening blijft liggen krijg je een keizersnee, lijkt me minder prettig, maar zijn  zoveel die dat krijgen om wat voor reden dan ook, maar eruit gaat die sowieso, niet natuurlijk, danwel operatief.
Fijn dat je kleintje het lekker naar de zin heeft in je buik, voelt toch goed he? Als je ze veel voelt bewegen.
Intussen ben je ook alweer een eindje op weg, hoe ver ben je nu?

Ik moest laatst nog aan je denken en aan je eerste berichtje hier, zo somber door dat kloteziekenhuis dat je zo totaal geen perspectief gaf en moet je nu eens zien, gewoon via IUI zwanger geworden heel snel ook nog eens en al zo ver ook.
Ik ben zo blij voor je, dat je ondanks dat negatieve ziekenhuis toch door gezet hebt en dat het je gewoon gelukt is.

En hoe is het met de andere meiden hier?

Veel liefs!